Kościół pw. Matki Boskiej Bolesnej w Bobolicach

W pierwszej połowie XV w. Kubice stały się ośrodkiem kultu maryjnego, związanego z figurką Matki Boskiej Bolesnej (Piety). Ten typ wyobrażenia Marii z ciałem Syna wywodzi się z Niemiec, gdzie powstał pod koniec XIII w., a w drugiej połowie następnego stulecia stał się popularny w całej Środkowej Europie. Do jego rozprzestrzeniania przyczyniały się ówczesne tragiczne wydarzenia- rozprężenie i anarchia w Niemczech (tzw. wielkie bezkrólewie), "niewola awiniońska" papiestwa, epidemie dżumy (tzw. czarna śmierć), później wojny husyckie- uważano bowiem Matkę Boską Bolesną za orędowniczkę w cierpieniu. O samej rzeźbie z Kubic bardzo mało wiadomo, jej pochodzenie, twórca, ani czas powstania są nieznane. Bezsporne jest tylko to, co można zobaczyć: rzeźbę wykonano z drewna, ma ona 60 centymetrów wysokości. Matkę Boską rzeźbiarz wyobraził jako starszą kobietę, o pooranej zmarszczkami, pełnej smutku twarzy. Na jej kolanach spoczywa nieproporcjonalnie małe ciało Chrystusa. Okrywa ją udrapowana suknia, płaszcz i suknia. Co do czasu powstania figurki istnieją trzy wersje: według tradycji jej kult rozwinął się już na początku XV w., jeszcze przed wojnami husyckimi. Bardziej realistyczne jest datowanie na 2 ćwierć XV stulecia, najprawdopodobniej około 1435 r. Taka koncepcja opiera się na analizie ułożenia ciała Chrystusa i układu fałdów szat Marii, a równocześnie pozostaje w zgodzie z dokumentami dotyczącymi Kubic. Najostrożniejsi historycy sztuki uważają rzeźbę za pracę ludową z początku XVI w. Pewną ciekawostką są barokowe korony na głowach Chrystusa i Matki Boskiej- nie ma bowiem żadnych informacji o oficjalnej koronacji wizerunku. W podstawę rzeźby wmontowany jest relikwiarzyk z relikwiami uznawanymi za maryjne, ofiarowanymi w 1903 r. przez biskupa wrocławskiego kardynała Jerzego Koppa.

Pierwsze pewne informacje o żywym już kulcie pochodzą z połowy XVw. Figurka znajdowała się wówczas w ogrodzie Reibnitzów i była zawieszona na rozłożystym drzewie, powszechnie nazywano ją "naszą kochaną Panią z zielonego drzewa" (też "z sadu", "spod zielonej lipy"). Do niej, o czym wspomina kronika kościoła, już wówczas pielgrzymowała miejscowa ludność.

Źródło: parafiazwrocona.maszt.pl