Drewniany kościół pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Kuźminie
A-54 z dnia 18.11.1982
Cerkiew orientowana, usytuowana w centrum wsi przy drodze Bircza – Sanok na wysokości odgałęzienia drogi do Krościenka. Przy cerkwi cmentarz. Budowla konstrukcji zrębowej, z sanktuarium zamkniętym trójbocznie i zakrystią od północy. Od zachodu dobudowana dwukondygnacyjna wieża. Pseudoizbica (druga kondygnacja) mniejsza od pomieszczenia pierwszej kondygnacji. Zrąb ścian sanktuarium i nawy równej wysokości. Dachy nad nawą i sanktuarium o wspólnej kalenicy, z sygnaturką. Wieża nakryta dachem namiotowym. Wszystkie zewnętrzne powierzchnie ścian oszalowane deskowaniem pionowym. Połacie dachowe kryte blachą. Wewnątrz stropy płaskie. Przy zachodniej ścianie nawy chór śpiewaczy. Na granicy nawy i sanktuarium ozdobnie ukształtowana belka tęczowa. Pierwotne wyposażenie cerkwi nie zachowało się, we wnętrzu znajduje się wyposażenie wykonane po II wojnie światowej.
Źródło: sad.podkarpackie.travel
Dawna filialna cerkiew greckokatolicka, postawiona z drewna w 1814, znajdująca się w Kuźminie. Po 1947 r. świątynia przejęta przez kościół rzymskokatolicki i użytkowana jako kościół parafialny Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Obiekt wpisany na listę zabytków w 1982 r. Włączony do podkarpackiego Szlaku Architektury Drewnianej.
Najstarsza wzmianka o cerkwi w Kuźminie pochodzi z 1526 r. Obecnie istniejąca została zbudowana w 1814 r. Do 1926 r. należała do parafii greckokatolickiej w Leszczawie Górnej, potem do parafii w Krecowie. Remontowana w 1935 r. Cerkiew działała jako greckokatolicka do wiosny 1938 r., kiedy to teren cerkwi był areną walk pomiędzy grekokatolikami, a zajmującymi cerkiew siłą rzymskimi katolikami. Po trzech dniach zamieszek nastąpiła pacyfikacja ludności ukraińskiej przez polską żandarmerię, a cerkiew pozostawała zamknięta do czerwca 1941 r. Po wkroczeniu wojsk niemieckich cerkiew została ponownie otwarta i działała do końca 1944 r. W czasie II wojny światowej w kopułę trafił pocisk z moździerza. Po 1947 r. i wysiedleniu ludności ukraińskiej świątynia została przejęta przez kościół rzymskokatolicki. Obecny kształt budowli wynika z powojennej przebudowy. W latach 2009–2010 przeprowadzono renowację świątyni: remont dachu i elewacji, podbicie fundamentów i wykonanie odwodnienia.
Źródło: wikipedia.pl
- Na przyległym cmentarzu znajduje się neogotycka murowana kaplica grobowa ufundowana pod koniec XIX w. przez Michała i Katarzynę Woźniaków, w której okazjonalnie odprawiano nabożeństwa w obrządku łacińskim oraz pomnik ku czci żołnierzy poległych w walkach z UPA i utrwalenie władzy ludowej w latach 1945–47.
- Wskazówki dojazdu:
Świątynia znajduje się po prawej stronie drogi nr 28 z Sanoka do Przemyśla za skrzyżowaniem z drogą nr 890. - Msze św.:
w niedziele i święta o 7.30 i 11.00,
w dni powszednie o 18.00 (zimą o 16.30).
