Drewniany kościół pw. Narodzenia NMP w Libuszy
A-93 z dnia 05.03.1931 (do 2019 roku)
Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Libuszy – nieistniejący rzymskokatolicki, dawny kościół parafialny w Libuszy z 1513 roku. Cenny zabytkowy drewniany kościół został spalony w lutym 1986 roku po czym odbudowany i spalony ponowie w lutym 2016 roku. W roku 2019 rozebrany.
Obiekt leżał na szlaku architektury drewnianej w Województwie Małopolskim.
Architektura i wyposażenie
Budowla drewniana, konstrukcji zrębowej, jednonawowa, z wieżą dostawioną w osi do nawy, pierwotnie cała pobita gontem. Nakryta stromym dachem o łamanych połaciach, krytym gontem, jednolitym nad prezbiterium i nawą, przez co spływał niżej nad boki nawy. Na kalenicy dachu wieżyczka na sygnaturkę, kryta barokowym hełmem. Wieża konstrukcji słupowo-ramowej o pchyłych ścianach, z nieznacznie nadwieszoną izbicą, nakryta ośmiobocznym dachem namiotowym o nieco załamanych połaciach.
Strop w nawie i prezbiterium wsparty na kroksztynach, ozdobnie profilowanych. Polichromia stropu i jego zaskrzynień w nawie, późnogotycka, pochodziła z 1523 r., zaś ścian - z 1601. Malowidła te były później dwukrotnie restaurowane (w 1873 r. i w latach 1954–1956). Strop został podzielony na 12 pól, wypełnionych ornamentacją roślinną i scenami figuralnymi, przedstawiającymi (licząc od ołtarza głównego):
- Zwiastowanie Pańskie
- Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny
- św. Barbara
- św. Filomen
- Matka Boska Adorująca Dzieciątko
- św. Stanisław
- Święty Wojciech
- Święta Anna Samotrzecia
- Biczowanie Chrystusa
- Koronowanie Cierniem
- Święty Jerzy
- św. Marcin
Malowidła na ścianach nawy i prezbiterium z 1601 r., zamalowane w 1873 r., zostały odkryte w latach pięćdziesiątych XX wieku. Późnobarokowy ołtarz główny pochodził z początku XVIII wieku. Ołtarze boczne: lewy późnorenesansowy z I poł. XVII wieku, prawy barokowy z poł. XVII wieku. Najcenniejszym elementem wyposażenia był tryptyk gotycko-renesansowy z ok. 1523 r., dzieło tego samego artysty co polichromia stropu.
Na terenie przykościelnym stała współczesna, murowana dzwonnica, zwieńczona dużym blaszanym dachem. Kościół otacza drewniane ogrodzenie.
Źródło wikipedia.pl
Pierwszy kościół istniał tu już w 1321 roku, następny został zbudowany ponad wiek później, w 1431 roku. Trzeci kościół, zbudowany krótko przed 1513 r., wieżę dobudowano w 1609 roku. Uznawany był za jeden z najlepiej zachowanych kościołów drewnianych na Podkarpaciu.
Świątynię odnawiano w 1681, 1873 roku i kilkakrotnie w drugiej połowie XX wieku. Spalił się 14 lutego 1986 roku. Na przełomie XX i XXI wieku został odbudowany w surowym stanie, z funduszy konserwatorskich. Spłonął ponownie po 30 latach w nocy z 1 na 2 lutego 2016 roku. Z ewidencji zabytków wykreślony został w marcu 2019 roku. W tym samym czasie rozpoczęło się sprzątanie pogorzeliska.
Źródło: wikipedia.pl
