Drewniany kościół pw. św. Jadwigi w Zabrzu
A/225/08 z 08.06.2008
Przy ul. Wolności w Zabrzu znajduje się jeden z obiektów Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego - kościół św. Jadwigi Śląskiej. Budowla ta wzniesiona została w latach 1928-29, z inicjatywy ks. Józefa Benneka, według projektu Karola Kuttentodta. Oryginalna i ładna bryła świątyni powstała na planie dwunastoboku z czterema otaczającymi go wieżami. Ten charakterystyczny kształt odróżnia zabrzański kościół od innych świątyń regionu.
Istotną przyczyną, która sprawiła, że w Zabrzu zdecydowano się wznieść w latach 1928-29 drewnianą świątynię nie zaś obiekt murowany, była obawa o ewentualne zniszczenie kościoła w wyniku szkód górniczych. Prace rozpoczęto 16 maja 1928 r. Projektantem i kierownikiem budowy był Karl Kuttentodt. Na patronkę wybrano św. Jadwigę Śląską, aby to właśnie owa księżna wrocławska i patronka Śląska stała się także opiekunką parafii. Obok kościoła umieszczono zresztą posąg świętej, z wyrytą w języku łacińskim prośbą o wstawiennictwo. Kościół poświęcony został 25 sierpnia 1929 r. przez ks. Józefa Benneka, proboszcza parafii św. Franciszka, z której wyodrębniona została następnie nowa, tutejsza parafia. Liczyła ona ok. 5000 osób, a pierwszym jej proboszczem został ks. Paweł Janik, przybyły do Zabrza w roku 1930. Kościół św. Jadwigi Śląskiej posiada interesującą formę, która w przypadku świątyń katolickich w regionie Śląska jest raczej rzadko spotykana. Urzekająca budowla w dużym stopniu przypomina architekturę budowanych w latach 30-tych kościołów protestanckich. Budowla ma kształt graniastosłupa o dwunastu bokach. Wokół niego wzniesiono cztery niewysokie, ośmioboczne wieże, zwieńczone miedzianymi hełmami. Wyposażenie kościoła pochodzi z lat 1930-41. W ołtarzu głównym zwracają uwagę dwie płaskorzeźby przedstawiające św. Jadwigę budującą kościół i rozdającą chleb ubogim. Nad ołtarzem znajduje się Grupa Krzyżowa. W bocznych ołtarzach umieszczono figury Pana Jezusa i Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Organy sprowadzone zostały z Lutyni i pochodzą z 1883 r.
Źródło: slaskie.travel
Lokalia św. Jadwigi w Zabrzu powstała w 1929 r., a jej terytorium wyodrębniono z parafii pw. św. Franciszka z Asyżu. Drewniany kościół wybudowano w latach 1928–1929. Zdecydowano się na konstrukcję drewnianą, a nie murowaną, przede wszystkim z uwagi na występujące tutaj duże zagrożenie szkodami górniczymi.
16 maja 1928 r. zrobiono pierwszy wykop, który zapoczątkował prace nad fundamentami nowej świątyni. Kamień węgielny wmurowano 8 lipca tego samego roku. 25 sierpnia 1929 r. proboszcz parafii pw. św. Franciszka ks. Józef Bennek dokonał poświęcenia kościoła. Na patronkę obrano św. Jadwigę Śląską. Uznano bowiem za właściwe, aby księżna wrocławska i patronka tej ziemi szczególną opieką otoczyła leżącą na pograniczu parafię.
Pierwszym proboszczem parafii został ks. Paweł Janik, który do Zabrza przybył 23 lutego 1930 r., kiedy parafia liczyła 5000 osób. Gdy świątynia stanęła już w całej okazałości zaczęto zastanawiać się nad jej wystrojem, które uzupełniano systematycznie w latach 1930–1941.
W latach powojennych kolejni proboszczowie dbali o stan kościoła, który regularnie był poddawany pracom remontowym i restauracyjnym. W latach 1994–2001 miała miejsce gruntowana renowacja wnętrza świątyni, w czasie której założono także 18 nowych witraży, obrazy Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i Jezu ufam Tobie.
Źródło: peuk.fiiz.pl
