Kościół pw. św. Jana Sarkandra w Bełku

W roku kanonizacji św. Jana Sarkandra parafia w Bełku otrzymała decyzję ks. abp. dr. Damiana Zimonia o budowie nowego kościoła i probostwa. Projekt przygotował inż. Antoni Czernow z Tychów. Nie został on jednak zatwierdzony przez Archidiecezjalną Komisję Sztuki Sakralnej. Nowy projekt autorstwa inż. Michała Kuczmińskiego został przez tę komisję pozytywnie oceniony i wkrótce, decyzją Księdza Arcybiskupa, skierowany do realizacji. Wówczas pojawiły się utrudnienia ze strony Urzędu Ochrony Zabytków oraz nielicznej, ale wpływowej grupki parafian. Opóźniły one realizację dzieła budowy o ponad 1,5 roku. Parafia musiała także sfinansować badania geomorfologiczne i wiercenia głębinowe, gdyż w Bełku grunt jest podmokły i mogą grozić szkody wodne.

W dniu 1 sierpnia 1997 roku wykonano koparką pierwsze wykopy pod ławy fundamentowe, których postawienia podjęła się firma Eurobud z Wodzisławia Śląskiego. Już w pierwszym dniu prac gościliśmy na budowie Księdza Arcybiskupa, który rozpoczęte dzieło pobłogosławił i przez wszystkie lata realizacji otaczał troską i życzliwością. Nad całością prac czuwał inspektor nadzoru, inż. Rudolf Mandrysz, zaś na miejscu pracą kierował p. Helmut Kubica. Większość prac wykonała społecznie duża grupa parafian. To oni wznosili mury nowego kościoła i probostwa z cegieł dogorywającej cegielni "Marianna" w Czerwionce, niejako podtrzymując jeszcze przez pewien czas jej żywot.

W 1999 roku firma Pemug z Katowic przygotowała i zamontowała potężną konstrukcję stalową dachu nowego kościoła. Po jej zamontowaniu gościliśmy ponownie na budowie naszego Arcypasterza, który zwrócił uwagę, że w stosunku do kościoła budowa probostwa jest opóźniona. W następnych latach tam głównie były skierowane wysiłki budowlane, tak, że w roku 2004 przygotowano nowe probostwo, zaś w roku 2005 - nowe zaplecze katechetyczne i aneks toalet. Nie zaniedbano jednakże prac na budowie kościoła i tak w roku 2000 p. Józef Mach wykonał odeskowanie dachu oraz pokrycie papą, po czym słowacka firma p. Stefana Tkacika zamontowała kosztowne przykrycie dachu miedzią, zakupioną w hucie w Szopienicach. W latach 2002-2003 przygotowano m. in. konstrukcję chórów (2 piętra), schody i wieżę główną. W roku 2004 wykonano zwieńczenie wieży głównej, przykryte miedzią i ozdobione dużym krzyżem ze stali nierdzewnej. W roku 2005 murowano wykończenia ścian kościoła cegłą klinkierową. 19 listopada 2005 roku parafianie obserwowali z zapartym tchem montaż wspomnianego zwieńczenia wieży głównej, zrealizowany przy pomocy dźwigu p. Wł. Sołtysa z Tychów i montażystów działających ze specjalistycznej drabiny Rybnickiej Straży Pożarnej.

W roku 2006 realizowano zamknięcie budynku kościoła stolarką okienną i drzwiową oraz zamontowano witrażową Drogę Krzyżową. W tym czasie osierocił budowę inspektor Rudolf Mandrysz. Prace kierowania budową przejęła Pani Inspektor PIB-u Michalina Sławek z Rybnika. W roku 2007 dzięki życzliwości Księdza Arcybiskupa realizowano szybko prace wykończeniowe, elektryczne i oświetleniowe, firma Rduch zrealizowała nagłośnienie, firma Ziem z Jastrzębia – balustrady. W tym czasie zakupiono także organy cyfrowe "Johannus-ss". Jesienią 2007 roku firma Granitex z Wodzisławia Śl. rozpoczęła montaż wyłożenia prezbiterium marmurem białym "Carrara", wykonała ołtarz główny i ambonę, zaś architekt inż. M. Kuczmiński przygotował tabernakulum i mozaikę naścienną "Św. Jan Sarkander". W prezbiterium zawieszono duży krzyż ze stali nierdzewnej, nawiązujący do krzyża na wieży głównej kościoła. Tak przygotowany kościół poświęcił w dniu 20 grudnia 2007 roku, delegowany przez Arcybiskupa Katowickiego Damiana Zimonia, Ksiądz Biskup Pomocniczy Archidiecezji Katowickiej Gerard Bernacki, który złożył w ołtarzu relikwie św. Stanisława Kostki. Do tego historycznego wydarzenia parafia w Bełku przygotowała się we wrześniu poprzez misje parafialne prowadzone przez Ojców Karmelitów z Czernej. Poświęcenie nowego kościoła zgromadziło wielu księży i zaproszonych gości oraz rzesze parafian z Bełku i parafii ościennych, które ongiś należały do naszej parafii; w ten sposób nasza radość rozlała się po okolicy.

Źródło: parafiabelk.pl