Kościół pw. św. Antoniego w Chorzowie

Kościół pw. św. Antoniego jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która należy do dekanatu Chorzów leżącego na terenie archidiecezji katowickiej.

Monumentalna świątynia powstała w latach 30. XX w. Głównym powodem jej wzniesienia był fakt, iż liczba wiernych parafii pw. św. Jadwigi była już w tamtych czasach zbyt duża w zderzeniu z możliwościami świątyni parafialnej. Patronem nowej świątyni ogłoszono św. Antoniego, patrona i orędownika ubogich, doktora kościoła, wielkiego kaznodzieję, gdyż kościół budowano w czasach kryzysu ekonomicznego, który nie ominął i Chorzowa.

Kościół został zbudowany na konstrukcji żelbetowej z wysokogatunkowej cegły. Nad głównym wejściem, które zostało przyozdobione trójdzielnym portykiem, umieszczono wielki krzyż z piaskowca, wyrzeźbiony przez artystę z Rzymu. W projekcie Ballenstedta świątynia miała być otynkowana, jednakże zadłużenie kościoła oraz późniejsze analizy techniczne, stwierdzające oryginalność stylu spowodowały, iż elewacja w całości pozostała ceglana. Wnętrze kościoła, wbrew surowości zewnętrznych ścian, według projektu, miało być delikatne oraz rytmiczne. Ballenstedt, zafascynowany architekturą gotycką, nadał wysokim oknom i portalom bocznych wejść ostrołukowe zakończenia.

Najcenniejszym elementem wystroju wnętrza kościoła pw. św. Antoniego jest znajdujący się w prezbiterium ołtarz poświęcony patronowi, którego autorem jest Bogusław Langmann z Krakowa. Przedstawia on „kazanie św. Antoniego”. Niestety, nie zachował się on do czasów dzisiejszych w swojej pierwotnej formie, wiele bowiem jego elementów zostało zdemontowanych, co zredukowało liczbę zdobiących go figur. Jednak w 2008 r. dzięki staraniom proboszcza ks. Mariana Jaromina największe dzieło chorzowskiej świątyni zostało odtworzone i obecnie niemalże wiernie odzwierciedla stan pierwotny. Centralną postacią figuralną ołtarza jest św. Antoni przedstawiony w płaszczu pielgrzymim, nad jego głową widnieje aureola w postaci wielkich promieni. Na prawo od św. Antoniego stoi pełna wiary niewiasta śląska, okryta purpurką i chustą. Drugą postacią po prawej stronie św. Antoniego jest niewiasta w czepcu, a ostatnią hutnik z młotem w ręce. Po lewej stronie stoi jego towarzysz podróży, skupiony w sobie, obok postać siostry zakonnej szarytki, jako wyraz charytatywnej działalności kościoła. Ostatnią postacią po lewej stronie jest zakonnik przysłuchujący się kazaniom św. Antoniego.

Źródło: peuk.fiiz.pl