Kaplica cmentarna św. Gertrudy w Darłowie

Kościół św. Gertrudy – kościół rzymskokatolicki w Darłowie, położony na północ od Bramy Kamiennej, na dawnym Przedmieściu Słupskim, wewnątrz czynnego do dziś cmentarza.

Architektura kaplicy
Budynek jest kaplicą centralną, niemal rotundą, powstał na planie sześcioboku, otoczony od zewnątrz dwunastobocznym, niższym obejściem, o bokach na przemian dłuższych i krótszych. Świątynia jest murowana z cegły, oszkarpowana i otynkowana. Postawiona na fundamencie z nieregularnego kamienia.

Na zewnątrz budowla jest przykryta namiotowym, dwunastobocznym dachem krytym gontem dębowym. W centralnej części dachu umieszczono ośmioboczną wieżyczkę w kształcie iglicy krytą wielobocznym dachem.

Pierwotne wnętrze świątyni oświetlały okna znajdujące się w centralnym sześcioboku (obecnie zamurowane) i okna na ścianach dwunastobocznego obejścia, których formę z czasem zmieniono.

Wnętrze w centralnej części nakrywa gwiaździste sklepienie w postaci sześcioramiennej gwiazdy z wysmukłymi ramionami. Obejście przykryte zostało sześciodzielnym sklepieniem krzyżowo-żebrowym składającym się z sześciu prostokątów sklepiennych, o krótszych bokach załamanych do wewnątrz i sześciu pięcioboków znajdujących się pomiędzy prostokątami, opartych jednym z wierzchołków o filar. Boki zewnętrzne dwunastoboku przebiegają naprzemiennie: bok dłuższy, bok krótszy, itd.

Wyposażenie
Wewnątrz budowli zachowały się m.in.: drewniane empory z XVII i XVIII wieku z bogatą dekoracją oraz ławy pokryte malowidłami. Naprzeciwko ołtarza głównego znajduje się neobarokowy prospekt organowy z organami ufundowanymi w 1860 roku przez Eduarda Hemptenmachera. W 1961 roku za ołtarzem odsłonięto polichromię ścienną z przełomu XIX i XX wieku: kolumny, pilastry z fakturą, która imituje marmur, z wijącymi się w górnej części girlandami. W 1990 roku dokonano odkrycia polichromii figuralnych: Madonny na tronie oraz klęczącej postaci i wici roślinnej.

Źródło: wikipedia.pl