Punkt widokowy na Górze Schwabego w Gdańsku
Punkt widokowy "Andrzej" znajduje się na wzgórzu ponad Doliną Szwabego w sąsiedztwie ul. Bytowskiej w Oliwie.
Punkt widokowy został otwarty na terenie należącym do Nadleśnictwa Gdańsk. Na uroczystość jego otwarcia przybyła liczna grupa leśników z Nadleśniczym panem Jackiem Szulcem, który na pamiątkę wydarzenia nadał nazwę „Wzgórza Przyjaciół” nowemu miejscu widokowemu, który ponadto otrzymał imię „Andrzej”. Jego patronem jest Andrzej Stelmasiewicz z Fundacji Wspólnota Gdańska.
Dojście do punktu możliwe jest wzdłuż Potoku Oliwskiego do Doliny Szwabego, następnie za hotelem Dwór Oliwski w kierunku ogródków działkowych. Wejście do lasu znajduje się naprzeciw działek, następnie należy kierować się w lewo alejką leśną, a na pierwszym rozstaju dróg w prawo na szczyt wzgórza.
Z punktu widać Katedrę Oliwską na tle Zatoki Gdańskiej oraz fragmenty zabudowań Oliwy i Żabianki.
Źródło: gdansk.pl
Dolina Szwabego stanowi obszar ujścia do Potoku Oliwskiego wód Potoku Czystej Wody. Jest uważana za część Doliny Radości. Nazwa Doliny pochodzi od nazwiska właściciela – gdańszczanina Jakuba Schwabe, który w 1601 odkupił od Kacpra Jenischa istniejący już w XVI wieku młyn oraz staw. W 1611 roku Schwabe do swojej posiadłości dokupił dwór wraz z domkiem ogrodnika oraz ziemię uprawną – wcześniej własność klasztoru oliwskich cystersów. Schwabe właścicielem swoich dóbr był krótko, bowiem w 1615 roku popełnił samobójstwo, a powodem do targnięcie się na życie były liczne malwersacje finansowe.
Po śmierci Schwabego dwór dość często zmieniał swoich właścicieli, a także swoje przeznaczenie. W XVII funkcjonował w nim folusz (warsztat przemysłowy zajmujący się obróbką sukna), w XVIII wieku była tam kuźnica miedzi, a także gospoda.
Dwór został znacznie rozbudowany przez Johanna Georga Junckera w latach 1801-1821. Powstał wówczas rokokowy dwór z prostym geometrycznym ogrodem. W pierwszej połowie XIX wieku w Dolinie Szwabego powstała nowa kuźnica miedzi, a w 1898 roku, kolejny właściciel majątku Hugo Mrozek po pożarze kuźni otworzył w dworku restaurację, działającą do 1945 roku. Ze względu na okoliczne atrakcyjne tereny spacerowe w latach 20. XX wieku restauracja cieszyła się ogromną popularnością. Oprócz samego lokalu restauracja mogła poszczycić się okazałym salonem ogrodowym.
Po II wojnie światowej dwór mocno podupadł, mimo wpisania go w 1957 roku do rejestru zabytków. W 1964 posiadłość przejął Skarb Państwa, a w 1978 roku stała się siedzibą Przedsiębiorstwa Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków. Od lat 80. dwór stał opustoszały, a w 2000 roku trafił w ręce prywatne. W zabudowaniach powstała restauracja i Hotel Dwór Oliwski, które swoim wyglądem nawiązują stylistycznie do historycznego wyglądu kompleksu. Na pozostałym terenie Doliny Szwabego powstały ogródki działkowe.
Źródło: gdansk.pl
