Dom przedpogrzebowy "Mała synagoga” w Gliwicach

Nr w rejestrze zabytków:
A/87/03 z 08.05.2003
Data powstania obiektu: 1903 r.
„Mała synagoga” została wzniesiona na początku XX w. wg projektu wiedeńskiego architekta Maxa Fleischera. Jej uroczyste otwarcie miało miejsce w listopadzie 1903 r. Okazały budynek jest zbudowany z czerwonej cegły i reprezentuje styl neogotycki.

Uważany za perełką architektoniczną w skali całego kraju, dom przedpogrzebowy na cmentarzu żydowskim w Gliwicach powstał w 1903 r. wg projektu wiedeńskiego architekta Maxa Fleischera. Składa się z prostokątnej głównej hali o wymiarach około 10 na 18 m, a jego wysokość wynosi 10 m. W skrzydłach znajdują się pomieszczenia kostnicy, mieszkanie strażnika cmentarnego, kancelaria i pokoik dla rabina.

Na posadzce ułożono ornament z czarno-białych płytek, sklepienie głównej sali przedstawiało rozgwieżdżone niebo. Budynek utrzymany jest w stylu neogotyckim, zdobią go ostrołukowe okna z powybijanymi dziś w większości witrażami oraz kute żelazne elementy. Budulcem była czerwona cegła.

Budynek niszczeje od czasów II wojny światowej. W celu ratowania zabytku, Miasto Gliwice przejęło dom przedpogrzebowy wraz z przylegającym do niego kirkutem, od Gminy Żydowskiej, której nie stać na jego wyremontowanie, z zastrzeżeniem uszanowania religijnego i historycznego znaczenia tego miejsca. Po przeprowadzeniu adaptacji budynek Małej Synagogi ma pełnić przede wszystkim rolę kulturalną i oświatową – zostanie w nim urządzone muzeum historii śląskich Żydów. Zagospodarowanie Małej Synagogi gliwiccy samorządowcy konsultują m.in. z Ambasadą Izraela oraz stowarzyszeniami żydowskimi. Za to, jak również za sam pomysł odkupienia zabytku od Gminy Żydowskiej (był to pierwszy taki przypadek w Polsce), Urząd Miasta był bardzo chwalony. Obecnie w budynku mieści się Dom Pamięci Żydów Górnośląskich.

Źródło: peuk.fiiz.pl

Pierwsze wzmianki o Żydach w Gliwicach pochodzą z XVII w., lecz faktycznie o większym napływie ich do miasta można mówić dopiero w XVIII w. Wtedy to bowiem władze pruskie nakazały Żydom przeniesienie się z lewego brzegu Odry na prawy brzeg, a jednym z miast wyznaczonym do tego osadnictwa zostały między innymi Gliwice.

Od poł. XIX w. Żydzi zaczęli odgrywać coraz większą rolę w życiu społeczno-gospodarczym miasta. Wielu z nich było cenionymi urzędnikami we władzach miejskich, niektórzy działali w organizacjach kulturalnych, związkowych, inni zakładali własne przedsiębiorstwa przemysłowe. Gliwiccy Żydzi byli właścicielami lub współwłaścicielami takich koncernów jak Oberschlesische Eisenindustrie A.G., Oberschlesische Kokswerke und Chemische Fabriken czy Oberbedarsgesellschaft. Właśnie w Gliwicach przy ulicy Dolnych Wałów 8 (obecnie Muzeum – Willa Caro), mieszkali Georg i Oskar Caro, którzy położyli niewątpliwie zasługi w rozwoju hutnictwa na Górnym Śląsku oraz rodzina Huldschinskich współwłaścicieli obecnej Huty 1-go Maja.

W miarę napływu ludności żydowskiej do miasta zachodziła konieczność utworzenia własnego ośrodka religijnego. Powstała gmina żydowska, a wraz z nią dom modlitw-synagoga.

Pierwsza synagoga została poświęcona 4 września 1812 r., a pierwszym rabinem był Józef Beer. W miarę wzrostu liczby ludności żydowskiej w Gliwicach zaszła konieczność znalezienia miejsca na cmentarz. Pierwsze pochówki odbywały się w wydzielonej kwaterze na cmentarzu przy ulicy Kozielskiej, a od 1815 r. przy obecnej ulicy Na Piasku. W 1910 r. założono nowy cmentarz żydowski przy ulicy Okrzei, tam też zbudowano dom pogrzebowy zwany Małą Synagogą. W 1932 r. staraniem gminy na cmentarzu tym postawiono pomnik żołnierzom pochodzenia żydowskiego poległym w czasie I wojny światowej. Pomordowanych w okresie II wojny światowej upamiętniono na tymże cmentarzu tablicą pamiątkową.

Kres ludności żydowskiej w Gliwicach położył dojście do władzy Hitlera i II wojna światowa. Podczas Nocy Kryształowej spalona została gliwicka synagoga, w latach wojennych działało w mieście getto. Zachowana w Żydowskim Instytucie Historycznym lista deportowanych Żydów gliwickich zawiera 578 nazwisk, nie zawiera jednak nazwisk deportowanych w 1943 r. Jest więc prawdopodobne, iż w latach 1942–1943 wywieziono z Gliwic do Oświęcimia ponad 600 osób.

Ostatnie posiedzenie zarządu niemieckiej gminy żydowskiej odbyło się w 1941 r. i tego okresu dotyczą wpisy do księgi protokołów. Następne wpisy sporządzone są już w języku polskim i pochodzą z 1945 r. Odtąd rozpoczęła się w Gliwicach działalność polska gmina żydowska.

Źródło: peuk.fiiz.pl

Zaktualizowano wczoraj

Dane teleadresowe

Józefa Poniatowskiego 14
44-100 Gliwice
place
50.303405, 18.693503Skopiowano do schowka
N50º18'12.258", E18º41'36.611"Skopiowano do schowka

Cechy i udogodnienia

Wstęp płatny
Miejsce/obiekt, z którego korzystanie, zwiedzanie wymaga uiszczenia opłat.
Parking
Miejsce/obiekt w pobliżu którego istnieje możliwość płatnego lub bezpłatnego zaparkowania samochodu.
Możliwość zwiedzania
Miejsce/obiekt, który jest udostępniany do zwiedzania.
Ogólnodostępny
Obiekt ogólnodostępny dla wszystkich w określonych dniach i godzinach. (np. instytucja publiczna lub kościół czynne w określonych godzinach).
Judaizm

Inne w kategorii: Sakralne To najbliższe atrakcje w tej samej kategorii.

Najbliższe atrakcje W najbliższej okolicy znajduje się wiele ciekawych atrakcji. Oto niektóre z nich.

Korzystając z tej strony akceptujesz, że w Twoim urządzeniu końcowym zostaną zainstalowane pliki cookies, które umożliwiają nam świadczenie usług. Brak zgody na pliki cookies oznacza, że pewne funkcjonalności strony mogą być niedostępne. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia. Więcej informacji znajdziesz w Polityce Cookies.