Uzdrowisko Kołobrzeg
Uzdrowisko Kołobrzeg – nazwa odnosząca się do Kołobrzegu jako obszaru, któremu został nadany status uzdrowiska, zgodnie z ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych, jak również nazwa spółki akcyjnej powstałej z przekształcenia powołanego w 1953 przedsiębiorstwa państwowego.
Uzdrowisko Kołobrzeg S.A.
Przedsiębiorstwo Państwowe „Uzdrowisko Kołobrzeg” powołano zarządzeniem Ministra Zdrowia w 1953, z zadaniem prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego, sanatoryjnego i ambulatoryjnego, eksploatowania i przerobu naturalnych uzdrowiskowych bogactw naturalnych, prowadzenia prac naukowo-badawczych nad lecznictwem i profilaktyką balneologiczną. 1 lutego 1999 przedsiębiorstwo państwowe przekształcone zostało w spółkę akcyjną Skarbu Państwa. Obecnie (2015) jedynym akcjonariuszem jest województwo zachodniopomorskie. Spółką zarządzali kolejno: Jan Hoffmann (1999-2000), Kazimierz Tatur (2000-2006), Marek Olszewski (2006-2007) i Mateusz Korkuć (od 2008).
Przedmiotem działalności spółki jest m.in. działalność szpitali i działalność fizjoterapeutyczna. Leczenie dorosłych obejmuje choroby układu oddechowego, układu krążenia, układu wydzielania wewnętrznego i przemiany materii (głównie cukrzyca, choroby tarczycy). Leczenie dzieci obejmuje natomiast schorzenia dróg oddechowych, w tym astmę oskrzelową, choroby układu wydzielania wewnętrznego, zaburzeń odżywiania i przemiany materii (głównie cukrzyca, choroby tarczycy, otyłość) oraz alergiczne schorzenia skóry. Leczenie prowadzone jest przez cały rok.
Obiekty
Obiekty należące do Uzdrowiska Kołobrzeg S.A. zlokalizowane są w Dzielnicy Uzdrowiskowej, w strefie ochrony uzdrowiskowej „A”. Należą do nich:
- Zakład Przyrodoleczniczy nr 1
- sanatorium Perła Bałtyku
- sanatorium Mewa I - pawilon A
- sanatorium Mewa I - pawilon B
- sanatorium Mewa II
- sanatorium Mewa III
- sanatorium Mewa IV
- sanatorium Mewa V
- sanatorium Muszelka
- dziecięcy szpital uzdrowiskowy Słoneczko
Źródło: wikipedia.pl
Borowina
W uzdrowisku wydobywany jest torf leczniczy (borowina). Eksploatację, w oparciu o koncesję, prowadzi Uzdrowiskowy Zakład Górniczy należący do Uzdrowiska Kołobrzeg S.A.
Borowina to rodzaj torfu bogatego w substancje o działaniu bakteriobójczym, odżywczym przeciwzapalnym. Ma ciemny, brązowy kolor i konsystencję błota. Kąpiele i okłady borowinowe, o działaniu rozgrzewającym, polecane są zwłaszcza pacjentom cierpiącym na schorzenia stawów, choroby reumatyczne oraz bóle kręgosłupa. Kąpiele warto pobierać również po wysiłku fizycznym, gdyż usprawniają proces odkwaszania organizmu.
Źródło: uzdrowisko.kolobrzeg.pl
Wody mineralne
W uzdrowisku na przestrzeni lat produkowane były pod różnymi nazwami handlowymi wody mineralne, z różnych miejscowych ujęć. Markowym, powszechnie dostępnym produktem uzdrowiska była woda o nazwie Perła Bałtyku, której produkcja została jednak zaniechana. Obecnie (2015) jako butelkowana jest produkowana wyłącznie woda o nazwie Jantar. Prócz tego eksploatację wody leczniczej (solanki) prowadzi Uzdrowiskowy Zakład Górniczy.
Źródło: wikipedia.pl
Jako rok powstania Uzdrowiska Kołobrzeg przyjmuje się 1802, kiedy do miasta przybył Jan Henryk Held, pruski oficer i radca celny z Poznania, skazany na półtoraroczny pobyt w Twierdzy Kołobrzeg. Efektem jego pobytu była książka o kąpielisku morskim w Kołobrzegu. W 1803 przy ujściu Parsęty powstał pierwszy zakład kąpieli morskich, funkcjonujący od czerwca do września. Powstało oddzielne kąpielisko dla kobiet, mężczyzn oraz rodzin z dziećmi.
Solankę, znaną w tym miejscu już w VII wieku, zastosowano do kąpieli leczniczych po raz pierwszy w latach 30. XIX wieku. Twórcą łazienek solankowych był Gottlieb Keutel.
Od 1882 zaczęto stosować do zabiegów leczniczych w uzdrowisku miejscową borowinę.
Do rozwój uzdrowiska w II połowie XIX wieku przyczyniło się uzyskanie przez Kołobrzeg połączenia kolejowego. Możliwość rozwoju nastąpiła także w wyniku likwidacji w 1872 twierdzy. Dzięki inicjatywie sympatyków rozwoju idei rozwoju kąpieliska powstał park zdrojowy, obecny Park im. Stefana Żeromskiego oraz zabudowania Dzielnicy Uzdrowiskowej z tężniami, pensjonatami, hotelami, sanatoriami, zakładami przyrodoleczniczymi. Od 1887 zaczęto przystosowywać do celów rekreacyjnych uzdrowiska teren wokół Szańca Waldenfelsa, współcześnie nazywanego Kamiennym Szańcem. Było to jedno z najmodniejszych miejsc kurortu, miejsce licznych wycieczek i spacerów.
W 1899 oddane zostało do użytku sanatorium Strandschloß (Zamek Plażowy, Pałac Nadbrzeżny), pełniące rolę domu zdrojowego.
Uzdrowisko w krótkim czasie zyskało międzynarodowe znaczenie. Obradujący w 1911 w Kołobrzegu V Międzynarodowy Kongres Lecznictwa Morskiego przyznał uzdrowisku rangę uzdrowiska I kategorii.
Źródło: wikipedia.pl
