Układ urbanistyczny Bnina

W latach 1395–1934 Bnin był miastem. W latach 1314–1793 (do II rozbioru Polski) Bnin leżał w województwie kaliskim.

W czasie wojny trzynastoletniej Bnin wystawił w 1458 roku 3 pieszych na odsiecz oblężonej polskiej załogi Zamku w Malborku. Właścicielem miasta był Andrzej Górka (zm. 1551). Przed 1566 rokiem istniał tu zbór luterański, który upadł w 1592 roku.

Do II rozbioru Polski (1793) miasta Bnin i Kórnik leżały w województwie kaliskim; w wyniku rozbioru województwo kaliskie zostało włączone do Królestwa Prus, do prowincji Prusy Południowe.

W latach 1919–1939 w województwie poznańskim w powiecie śremskim. Do 13 czerwca 1934 miasto, kiedy to jako gmina jednostkowa został włączony do nowo utworzonej zbiorowej gminy Bnin, której Bnin (już jako wieś) został siedzibą. Gminę Bnin zniesiono w 1939 roku podczas okupacji niemieckiej.

Po wojnie gminy Bnin nie reaktywowano, a jej przedwojenny obszar wszedł w skład gminy Kórnik. W związku z kolejną reformą administracyjną Polski, utworzono 5 października 1954 gromadę Bnin z siedzibą w Bninie. Gromada Bnin utrzymała się tylko do końca 1959 roku; po jej zniesieniu 1 stycznia 1960 Bnin wszedł w skład nowo utworzonej gromady Kórnik-Południe.

31 grudnia 1960 roku z gromady Kórnik-Południe wyłączono miejscowości Bnin i Prowent, włączając je do miasta Kórnika. Data ta stanowi utratę samodzielności administracyjnej Bnina i ustanowienia dla niego wspólnej administracji z Kórnikiem.

Przestrzennie Bnin nadal pozostaje odrębną jednostką o charakterze miejskim, odległym od Kórnika o 1 km, a specyfika odrębności Bnin względem Kórnika widoczna jest choćby w oficjalnym herbie miasta Kórnika, który składa się z historycznych herbów Kórnika po prawej i Bnina po lewej (kolejność heraldyczna). Z powodów tych od 2005 roku mieszkańcy Bnina starają się o przywrócenie mu praw miejskich:

Źródło: wikipedia.pl