Przestrzeń Artystyczna Ka-Plica w Kudowie-Zdroju

Kaplica na przełomie wieków i jej historia

Na przełomie XIX i XX wieku kaplica została rozbudowana poprzez dobudowanie pomieszczenia od wschodniej strony zakrystii. Do dziś budynek zachował swoją niezmienioną bryłę, oryginalny układ wnętrza oraz kształty otworów okiennych i drzwiowych.

Kaplica pełniła funkcję filii gminy ewangelicko-reformowanej z Gęsińca koło Strzelina. Służyła zarówno miejscowym luteranom, jak i kalwinom, będąc przykładem późnobarokowej, prowincjonalnej architektury sakralnej, charakterystycznej dla lokalnej tradycji budowlanej na sudeckim obszarze górskim. Wnętrze kaplicy, skromne pod względem artystycznym, odzwierciedlało typowe cechy świątyń luterańskich.

Dziś kaplica stanowi cenne świadectwo historii budownictwa ewangelickiego z końca XVIII wieku. Na początku XX wieku, w wyniku powiększenia Parku Zdrojowego i włączenia w jego granice Góry Parkowej, budynek stał się integralną częścią naturalistycznego założenia parkowego, które ma ogromne znaczenie dla krajobrazu Kudowy-Zdroju.

Kaplica jest jednym z nielicznych zachowanych obiektów sakralnych, które świadczą o różnorodności wyznaniowej mieszkańców tego regionu. Stanowi ona ważne dziedzictwo kultury materialnej i duchowej Śląska, przypominając o bogatej przeszłości tych ziem.

Wyposażenie kaplicy

Wyposażenie kaplicy pochodziło głównie z późniejszych lat. Wśród najcenniejszych elementów znajdowały się eklektyczne organy, wykonane przez firmę „Schlag und Söhne” ze Świdnicy (w latach 1874 i 1879), oraz rokokowy ołtarz, zamontowany w 1975 roku, którego fragmenty przetrwały do dziś.

Remonty i ochrona budynku

W latach 1994–1995 kaplica przeszła remont, podczas którego odnowiono fasadę. Niestety, ze względu na brak użytkowania, budynek był systematycznie dewastowany i plądrowany. Aby zapobiec dalszej degradacji, podjęto decyzję o zamurowaniu części okien i zainstalowaniu systemu alarmowego.

Zachowane elementy wyposażenia

Do dziś w kaplicy można podziwiać piękną barokową chrzcielnicę, metalowy żyrandol z piętnastoma punktami świetlnymi, tablice numeryczne do czytania psalmów oraz kilka drewnianych mebli. Drewniane okna, prawdopodobnie wymienione w latach 80. XX wieku, posiadają zbrojone szyby oraz dodatkowe kratownice od strony zewnętrznej.

Dach i dzwon

Podczas ostatniego remontu dachu naturalny szary łupek zastąpiono pasami blachy ocynkowanej, którą później pomalowano na brązowo, co niestety nie wpłynęło pozytywnie na estetykę budynku. Na wieży kaplicy ocalał jeden dzwon. Nie ma pewności, czy istniał drugi, ale jeśli tak, najprawdopodobniej został skradziony.

Kaplica, mimo upływu czasu, pozostaje ważnym świadectwem historii i kultury regionu, a jej skromne, ale autentyczne wnętrze przyciąga miłośników historii i architektury.

Źródło: przestrzenartystyczna-kaplica.pl