Jezioro Kunickie

Jezioro Kunickie (niem. Kunitzer See) to największe z jezior w okolicach Legnicy, jego powierzchnia wynosi 95 ha, a największą głębokość szacuje się na maksymalnie 7 m. Jezioro Kunickie stanowi prawdziwą perełkę Dolnego Śląska, która pozwala na uprawianie sportów wodnych, wędkarze mogą mieć nadzieję na ciekawy połów, a wszystkich jezioro kusi do kąpieli i zaprasza do podziwiania malowniczego krajobrazu oraz spacerów wzdłuż brzegu. To prawdziwy raj dla żeglarzy, którzy mogą wypożyczyć żaglówkę, kajak, łódź motorową czy deskę surfingową w jednym zez znajdujących się nad jeziorem ośrodków sportów wodnych. Wzdłuż południowego brzegu jeziora na znajdującej się po północnej stronie jeziora plaży prowadzi oświetlona nocą promenada spacerowa z leżakami i ławkami.  

Po wschodniej stronie jeziora znajduje się Wyspa Mew (1 ha), na której masowo gniazdowały te ptaki. Ich jajka były podbierane przez mieszkańców Kunic i przeznaczane na sprzedaż. Mewy opuściły wyspę w 1950 r., gdy doszło tam do pożaru, który zniszczył m.in. stanowiska lęgowe.

Po południowej stronie jeziora widoczne jest wzniesienie, któe pierwotnie także stanowiło wyspę. Istniał tam gród kultury łużyckiej z epoki brązu / żelaza 500 lat p.n.e. Obecnie rozciągają się tam pola uprawne. Na leżącym naprzeciwko brzegu ulokowana jest wieś.

Jezioro jest ośrodkiem żeglarstwa i ma znaczenie turystyczne. Znajduje się tu m.in. baza Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego i ośrodek rekreacyjno-wypoczynkowy "Posejdon".

W roku 1613 śląski regionalista i historyk Mikołaj Henel z Prudnika wymienił jezioro w swoim dziele o geografii Śląska pt. Silesiographia podając jego łacińską nazwę: Cunicensis lacus.

Źródło: wikipedia.pl