Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP i św. Maksymilina Marii Kolbego w Mysłowicach

Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i św. Maksymiliana Kolbe jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która znajduje się na terenie dekanatu Mysłowice należącego do archidiecezji katowickiej.

Główny trzon budowli oparty jest na planie kwadratu. Każda z czterech ścian jest od góry trójkątnie wcięta, tzn. ma dwa punkty szczytowe. Główną część kościoła obudowano niższymi partiami, które przeznaczono na kaplicę, przedsionek oraz pomieszczenia pomocnicze. Wejście posiada zadaszenie przechodzące z boków w zadaszenie ażurowe o formie pergoli, które łączy ścianę frontową z elementem wysokościowym – krzyżem od strony południowo-zachodniej, a od strony wschodniej z wybudowaną w 1995 r. dzwonnicą. Dach jest ośmiospadowy o kalenicach biegnących zgodnie z osiami budynku.

Formę wnętrza kościoła kształtuje jego kompozycja bryłowa. Cztery masywne filary podporowe opasuje chór, nad którym znajduje się płaski strop. W ścianach poniżej stropu chóru rozmieszczono symetrycznie duże otwory okienne w całości wypełnione witrażami. Dodatkowo centralna przestrzeń jest doświetlona pośrednio przez kaplice boczne i przedsionek, dzięki przeszkleniu ścian wewnętrznych.

Wnętrze kościoła ulega ciągłym przemianom. Inne było jego wyposażenie i wystrój w projekcie, niż po realizacji, inaczej wygląda wnętrze dzisiaj, a inaczej będzie wyglądało po ukończeniu wszystkich prac remontowo-wykończeniowych. Te przekształcenia są doskonałym dowodem tego, jak podstawowe znaczenie w budownictwie sakralnym mają funkcjonalność liturgiczna i sakralny charakter budowli.

Ołtarz w kościele jest masywny, rzeźbiony z białego marmuru. Po lewej stronie znajduje się ambona, po prawej zaplanowano chrzcielnicę. Tabernakulum umieszczono centralnie za ołtarzem. Jego widoczna ściana jest marmurowym kołem (symbol kuli ziemskiej), w którym wycięto i podświetlono znak IHS. Wyraźnie chrystocentryczny charakter świątyni zaznacza mosiężna, częściowo złocona figura Chrystusa Uwielbionego ukazującego się w płonącym krzewie. Jej autorem jest śląski artysta Zygmunt Brachmański.