Kościół pw. Matki Boskiej Różańcowej w Nędzy
Kościół został wybudowany według projektu architekta Ludwiga Schneidera, a za jego budowniczego uważa się ówczesnego proboszcza z Markowic pod Raciborzem (dzisiejsza część miasta Racibórz) - ks. Alojzego Reifa. 20.04.1908 roku nastąpiło poświęcenie kamienia węgielnego pod jego budowę, a już w 6 miesięcy później - 04.10.1908 roku ten sam proboszcz z Markowic poświęcił nową świątynię.
Kościół został wybudowany na parceli, którą podarował mieszkaniec Nędzy o nazwisku Cieślik. Podczas uroczystości poświęcenia kazanie w języku polskim wygłosił ks. proboszcz Antoni Smykała z pobliskiej Kuźni Raciborskiej, a w języku niemieckim - ksiądz kuratus (dawny ksiądz rektor lub wikariusz), Karol Leszczyk z Raciborza. Ze względu na miesiąc październik, kościołowi patronuje Królowa Różańca Świętego. W 1921 roku rodzina Śmieszków z Nędzy, za cenę posagu po zmarłej pannie młodej ufundowała stacje Drogi Krzyżowej. W dniu 25.10.1926 roku do Nędzy przybył pierwszy - jak się później okazało - stały duszpasterz, ksiądz Jerzy Wotzka i od tej pory miejscowość Nędza stała się samodzielną parafią. W 1926 roku zostały ufundowane dzwony, które poświęcono w dniu 08.08. tegoż roku. W 1928 roku do parafii zostały przydzielone okoliczne miejscowości: Górki Śląskie i Szymocice, które po podziale Górnego Śląska po 1922 roku nie posiadały swojego kościoła.
W latach 1928-30 kościół został rozbudowany w stylu neobarokowym, ale jeśli już precyzować, to w zależności od punktu widzenia znawców tematu, raczej te cechy zatracił i w chwili obecnej reprezentuje tzw. neostyl, bo jedynymi cechami, jakich sam się doszukałem w jego bryle, jest cebulasty dach wieńczący wieżę z dzwonem i kruchtą, a także niewielka ściana szczytowa widoczna za wieżą kościelną, co jest cechą wspólną dla stylów barokowego i jego kopii-neobaroku. W dniu 05.10. 1930 roku nastąpiła konsekracja świątyni, której dokonał ks. kardynał Adolf Bertram- ordynariusz diecezji wrocławskiej, do której należał teren Górnego Śląska pozostały w granicach Niemiec, po jego podziale po roku 1922. Podczas rozbudowy świątyni równocześnie budowano Dom Parafialny, który został ukończony w roku 1930. W latach 1928-30 wybudowano także kaplicę cmentarną, która miała służyć jako kostnica, lecz rzadko służyła zgodnie ze swym przeznaczeniem, w związku z tym przechowywano w niej rzeczy i sprzęty przeznaczone do celebrowania obrzędów pogrzebowych, a także mszy świętej za zmarłych. Po przeprowadzonym remoncie służyła jako salka na spotkania dla dzieci i młodzieży.
Źródło: polskaniezwykla.pl
Miejscowość Nędza początkami swymi sięga XVII wieku. Według miejscowych podań w 1620 roku baron Jan Mettich założył kilka osad, między innymi jedną z nich o nazwie „Bogata Nędza”. Według G. Roschego grodzisko Nędza sięga X wieku, ale jego budowa nie została wówczas zakończona. Rozwój demograficzny miejscowości przypada na połowę XIX wieku, kiedy to Nędzę połączono linią kolejową Kędzierzyn – Rybnik. W 1902 roku uruchomiono prywatną kolejkę wąskotorową księcia raciborskiego z Gliwic do Raciborza-Płoni przez Nędzę. Do 1908 roku wierni uczęszczali do kościoła pw. św. Jadwigi w Markowicach, gdzie proboszczem był ks. Alojzy Reif. W 1907 roku architekt z Bytomia przedstawił projekt wybudowania niewielkiego kościoła w Nędzy. Teren pod jego budowę ofiarował gospodarz Cieślik. 20 kwietnia 1908 roku poświęcono kamień węgielny, a 4 października tego samego roku ks. Reif pobłogosławił świątynię, na której patronkę wybrano Królowę Różańca Świętego. 3 listopada 1918 roku do Nędzy przybyły służebniczki NMP, dla których w 1926 roku (pod patronatem Niemieckiego Związku Kobiet w Raciborzu) zbudowano klasztor.
25 października 1926 roku przybył do Nędzy pierwszy stały duszpasterz – ks. Jerzy Wotzka. Od tego czasu Nędza funkcjonowała jako samodzielna parafia dla wiernych z Nędzy, Szymocic i Górek Śląskich, które formalnie złączono ze sobą w 1928 roku. W tym samym roku rozpoczęto przebudowę kościoła, dodając nawy boczne oraz prezbiterium wysunięte dalej na wschód. Nadzór nad budową sprawował architekt Józef Pack z Nędzy. Równolegle budowano dom parafialny, który ukończono w 1930 roku. 5 października 1930 roku kardynał Adolf Bertram uroczyście poświęcił nową świątynię. W czasie II wojny światowej świątynia została poważnie uszkodzona, a ludność tymczasowo wysiedlona poza linię frontu. W 1957 roku zakupiono i poświęcono XVIII-wieczny ołtarz główny. Ostatni generalny remont kościoła zakończył się w 2008 roku.
1 stycznia 1985 roku z parafii wydzielono wieś Górki. Od 2000 roku działa w parafii Diecezjalny Ośrodek Edukacyjno-Formacyjny (ul. Kościelna 6), mieszczący się w budynku dawnego klasztoru sióstr służebniczek NMP „Ancilla”, wybudowanego pod patronatem ks. Piotra Kondzieli w latach 1983–1984.
Źródło: kuria.gliwice.pl
