Przejście graniczne Niemojów-Bartošovice v Orlických horách
rzejście graniczne Niemojów-Bartošovice v Orlických horách – polsko-czeskie przejście graniczne małego ruchu granicznego i na szlaku turystycznym, położone w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Międzylesie, zlikwidowane w 2007 roku.
Przejście graniczne małego ruchu granicznego Niemojów-Bartošovice v Orlických horách, powstało 19 lutego 1996 roku. Czynne było w godz. 6.00–22.00. Dopuszczony był ruch pieszych, rowerzystów, motorowerami o pojemności skokowej silnika 50 cm³ i transportem rolniczym.
Turystyczne przejście graniczne Niemojów-Bartošovice v Orlických horáchw w rejonie znaku granicznego nr V/102 utworzono 10 marca 2003 roku. Czynne było przez cały rok w godz. 6.00–22.00. Dopuszczony było ruch pieszych, rowerzystów i narciarzy.
Odprawę graniczną i celną wykonywały organy Straży Granicznej.
21 grudnia 2007 roku na mocy układu z Schengen przejścia zostały zlikwidowane.
Źródło: wikipedia.pl
Wcześniej na miejscu obecnego dworu miał istnieć cesarski dwór myśliwski Worlitz. Kamienny dwór powstał w latach 1573-1576 wraz z założeniem wolnego sołectwa.
W 1647 roku w dworze sołtysów kwaterował feldmarszałek cesarski hr. Rudolf von Montecuccoli. W końcu XVII wieku wieś stała się własnością prywatną i najprawdopodobniej na ten okres trzeba datować znaczną rozbudowę tego dworu. Następna modernizacja budynków dworskich nastąpiła w latach 20. XVIII wieku, kiedy właścicielem domu był Franz von Ruprecht, po którym pozostały zdobione obramowania okienne oraz tablica z datą 1727 i nazwiskiem właściciela. Następną modernizacją w 1764 roku była budowa bramy i furty. W 1840 roku właścicielką dworu stała się księżna Marianna Orańska. Do 1939 roku w dworze należącym do rodziny Höhne znajdowała się gospoda. W siedmiu pokojach udostępnionych dla gości było 20 łóżek. Dziedziniec dworu służył wielu malarzom jako motyw. II wojnę światową dwór przetrwał bez większych zniszczeń. Po 1945 roku dwór był własnością skarbu państwa i stopniowo popadał w ruinę. W 1960 roku został objęty ochroną konserwatorską. W 1993 już jako ruina przeszedł w ręce prywatne.
Źródło: wikipedia.pl
