Gminny Park w Ornontowicach
Zrewitalizowany Gminny Park w Ornontowicach posiadający przebogatą historię sięgającą końca XIX wieku, kiedy to osiedli w Ornontowicach właściciele ziemscy – rodzina Hegenscheidtów, po okresie świetności, w drugiej połowie XX wieku zaczynał zatracać swoje pierwotne walory. Teraz ponownie cieszy wszystkich odwiedzających.
Historycznie Park Gminny stanowi część ogrodu przypałacowego należącego swego czasu do rodziny Hegenscheidt. Ród ten słynął między innymi z zamiłowania do otaczania się pięknymi roślinami. Otto Hegenscheidt, który odziedziczył ziemię ornontowicką po ojcu, za cel życiowy postawił sobie majątek ten rozbudować, upiększyć i ulepszyć. On to wybudował duży dom mieszkalny, nazwany przez okolicznych mieszkańców zamkiem, oraz przyczynił się do ogromnego rozwoju miejscowego rolnictwa i przemysłu. Dziś obiekt ten bezpośrednio sąsiadujący z obszarem Parku Gminnego stanowi własność prywatną obywatela Holandii.
Źródło: park.ornontowice.pl
Trzy pokolenia rodziny Hegenscheidt na stałe wpisały się nie tylko w dzieje Ornontowic, ale także całego Śląska. Dotyczy to nie tylko sfery gospodarczej, ale także architektury, zarządzania, opieki socjalnej dla pracowników czy zaangażowania w ważne społeczne kwestie, jak budowa kościołów czy edukacja. Zawsze mieli na względzie potrzeby mieszkańców, często pomagali w przeróżnych sprawach.
Wilhelm Hegenscheidt do Ornontowic zawitał w 1883 roku. W Ornontowicach ród Hegenscheidt postanowił wybudować nie tylko swoją rezydencję, ale także gospodarstwo rolne, filie zakładów produkcyjnych, jak również park, który był prawdziwym oczkiem w głowie Annemarie, żony Klausa Hegenscheidt - syna Otto Hegenscheidt, który odziedziczył majątek Augusta Wilhelma Hegenscheidt. Spadkobierca majątku Otto wybudował siedzibę rodu Hegenscheidt w Ornontowicach w 1901 r.
Annemarie Hegenscheidt wprowadziła do Ornontowic kulturę i doświadczenia nabyte w młodych latach na terenie Turcji i Rumunii. Urodziła się 23 czerwca 1907 r. w Turcji w Stambule (Istambuł, Konstantynopol). Annemarie znalazła okazję do stworzenia, na wzór środowiska z lat młodości, pięknej oazy roślin ozdobnych i od zaraz przystąpiła do uszlachetniania i wzbogacania szaty roślinnej w parku przyzamkowym. Sprowadzała sukcesywnie przez 8 lat rzadkie gatunki roślin ozdobnych. Najbliższe otoczenie zamku Annemarie obsadzała krzewami bzów szlachetnych, jaśminami i forsycją, również cisami. Dalej w parku dokonano nasadzeń różaneczników, azalii, magnolii i wielu róż rabatowych i parkowych. Masowe zastosowanie miały w podszyciu parku delikatny zawilec gajowy i przylaszczka pospolita. Drzewostan wzbogacany był stopniowo rzadko spotykanymi gatunkami, obsadzone zostały obrzeża parku cyprysikami groszkowymi w różnych odmianach. Sadzono kasztany jadalne o pięknych skórzastych liściach, kolczastych owocach i dużej odporności na zanieczyszczenia atmosfery. Wprowadzono również drzewa dla pszczelarstwa, np. rzadko spotykaną glediczję trójcierniową, przypominającą mimozę o kwiatach wybitnie miododajnych. Buk odmiany miedzianej dostarczający próchnicy, tulipanowiec amerykański o oryginalnych liściach i kwiatach, jak również jedlica o oryginalnych szyszkach i wiele innych cennych drzew podnosiło wartość drzewostanu parku. Annemarie była wielką miłośniczką róż. W swoim ogrodzie przypałacowym pielęgnowała sprowadzone z Ameryki odmiany róż, m. in. Betty Prior z 1935 r. oraz Dagmar Spaeth z 1936 r. Po latach te historyczne odmiany zostały nasadzone w dzisiejszym Rosarium, ku pamięci Annemarie.
Za czasów kiedy to Park pozostawał własnością Rodziny Hegenscheidt, obszar ten nie był powszechnie udostępniany mieszkańcom. Jednakże, Klaus Hegenscheidt często udostępniał miejscowej ludności część "publiczną" parku na organizowanie koncertów, zabaw tanecznych czy festynów. Często też na nich bywał z całą rodziną. Zimową porą Klaus urządzał ślizgawki na dworskich stawach, dostępne dla wszystkich, choć najczęściej korzystały z nich oczywiście dzieci.
Źródło: Tablice informacyjne w parku.
