Cegielnia w Patoce

Cegielnia w Patoce działa od 120 lat, od początku czerpiąc surowiec z okolicznych bogatych złóż gliny. W XIX i XX wieku, gdy panowała moda na palenie tytoniu w fajkach ceramicznych, produkowano ich w okolicy kilkaset tysięcy rocznie, a do wytwarzania ściągnięto fachowców z Holandii. Produkowano także cegłę budowlaną, klinkierową i dachówki. Na terenie cegielni znajdował się również tartak. Kopalnię odkrywkową z cegielnią łączyła nitka wąskotorowej kolejki. Glinę wożono małymi wagonikami, ciągnionymi przez spalinową (wcześniej parową) lokomotywę. Od kilku lat transport odbywa się wielotonowymi wywrotkami.
Po II wojnie światowej cegielnia została upaństwowiona. Działający w ramach Przedsiębiorstwa Materiałów Budowlanych Przemysłu Węglowego zakład dostarczał cegłę do podziemnych prac budowlanych w śląskich kopalniach. W 1991 r. cegielnia stała się własnością obywatela duńskiego. Rozpoczął się nowy rozdział w historii Patoki. Odnowiono kulturę produkcji poprzez poprawę dyscypliny, organizacji i jakości produktu. W momencie przejęcia przez koncern CRH Klinkier (w roku 1998) cegielnia była już zakładem na wysokim poziomie.

Źródło: ekomuzea.pl