Punkt oporu "Kamień" - 08. Komora kabli tel. (zasypana)

Fortyfikacje w miejscowości Kamień otrzymały nazwę Łącznikowego Punktu Oporu „Kamień", gdyż zamykały lukę pomiędzy punktem oporu Bobrowniki na północy a punktem oporu Dąbrówka Wielka na południu. Zostały one wybudowane w latach 1936 - 38, stanowiąc przykład fortyfikacji powiązanych z terenem zurbanizowanym.

W 1936 roku na terenie płaskowyżu przylegającego do południowo - zachodniej części Kamienia został wybudowany zespół schronów jako główna pozycja obronna. Składał się on z trzech schronów bojowych i dwóch schronów pozornych.

Obiekty te były osłaniane przez jeszcze jeden schron bojowy wybudowany w głębi zabudowy miejskiej. W 1938 roku główna pozycja obronna została dodatkowo wzmocniona ufortyfikowanym budynkiem przeznaczonym dla organizacji paramilitarnej „Strzelec" (dziś nazywany „Domem Strzelca"). Drogi dojazdowe od strony Bytomia i Szarleja były zamykane zaporami z kilku rzędów szyn kolejowych. Szyny leżały przygotowane na poboczu dróg i w razie konieczności osadzano je w rury wkopane w powierzchnie drogi i blokowano klinami. Schrony głównej pozycji obronnej były osłonięte zaporą przeciwpancerną z wbitych w ziemię szyn kolejowych oraz wysoką i niską zaporą z drutu kolczastego. Budowle te były połączone siecią okopów i rowów łącznikowych. Pomiędzy obiektami bojowymi była wykonana ziemna sieć telefoniczna zapewniająca łączność w ramach punktu oporu i z dowództwem. Wsparcie ogniowe, dwoma armatami polowymi, zapewniał południowy schron artyleryjski punktu oporu Bobrowniki. Maskowanie obiektów realizowano za pomocą malowania farbami, upodobniania do budynków, nasypów ziemnych i nasadzeń roślinności.

Źródło: W. Machoń, Odcinek od Dobieszowic do Kamienia (Piekary Śląskie) [w:] Fortyfikacje Obszaru Warownego "Śląsk", Historia, przewodnik, s. 74-79