Punkt Oporu Pisz - schron bierny w Piszu

Piska Pozycja Ryglowa (niem. Johannisburg-Riegel, Stützpunkt Johannisburg) zaczęła powstawać w 1939 roku w przesmyku między jeziorami Brzozolasek i Roś.
Jej dalsza rozbudowa trwała do końca 1944 roku.

Na chwilę obecną nie jest znana dokładna chronologia budowy obiektów wchodzących w skład punktu oporu. Najprawdopodobniej do września 1939 r. wybudowano 2 schrony dla broni maszynowej typu Heinrich. Po wybuchu II WŚ kontynuowano rozbudowę pozycji o 9 obiektów - schronów dla drużyny piechoty. Po zrealizowaniu paktu "Ribbentrop-Mołotow" i zmianie granicy nastąpiła dalsza rozbudowa. Piską pozycję zagęszczono obiektami o większej odporności na siłę ognia. Wybudowano m. in. schron bojowy dla dwóch karabinów maszynowych typu 107a, do dwóch schronów: broni maszynowej i dla drużyny piechoty dobudowano garaże - schrony dla armat przeciwpancernych, dwa takie garaże wybudowano jako samodzielne. Odcinek centralny wzmocniono schronem umożliwiającym obserwację przedpola, wyposażając go w pancerny dzwon obserwacyjny.
W obliczu zagrożenia atakiem Armii Czerwonej pod koniec 1944 r. kontynuowano rozbudowę Piskiej Pozycji Ryglowej w ramach rozbudowy fortyfikacyjnej Pisza, choć większą uwagę skupiono wtedy na ufortyfikowaniu Pisza od strony południowo-wschodniej.
W styczniu 1945 r. wobec groźby całkowitego okrążenia, oddziały niemieckie 4 Armii gen. Hossbacha wycofały się z Pozycji Piskiej bez nawiązania walki. Co ciekawe, dowódca 50 Armii radzieckiej gen. Iwan Bołdin przypuścił szturm na miasto i niebronione już pozycje oraz zameldował o ciężkich walkach z oddziałami niemieckimi. Miasto zostało zniszczone w około 80%, w przeciwieństwie do schronów, które w pełnej okazałości możemy podziwiać po dziś dzień.

Źródło: sciezka.rygielpisz.eu