Stellung b1 - Punkt oporu "Przymiłowice" - Regelbau 701
Schron R-701 (niem. PAK – unterstellraum ohne nebenräume). Jest to jednoizbowy schron przeznaczony jako garaż dla armat lub innego sprzętu wojskowego i magazyn amunicji. Budowany był w klasie odporności „B-neu”. Dodatkowo pomieszczenie magazynowe dzielone było drewnianym podestem na dwa poziomy. Na poziome górnym ustawiano armaty lub inny sprzęt wojskowy, a pod podestem składowano amunicję. Jako zamknięcie najczęściej stosowano wrota drewniane obite blachą stalową. Zgodnie z instrukcją, w obiekcie można było przechowywać:
- 3 x 2 cm Flak 38,
- 2 x 3,7 cm Flak 36,
- 2 x 5 cm Pak 38,
- 2 x 7,5 cm Pak 97/38,
- 1 x FK 16 n.A.,
- 2 x 7,5 cm Pak 40,
- 1 x 8,8 cm Pak 41/43,
- 1 x 10 cm s.K. 18,
- 2 x I.G. 33,
- 4 x 3,7 cm Pak,
- 3 x 4,7 cm Pak(t),
- 4 x 7,5 cm Gebirgsgeschütz 36,
- 4 x 7,5 cm le.l.G. 18,
- 1 x le.FK 18,
- 2x7,5cm le. FK 18,
- 1 x 8,8 cm Pak 43,
- 1 x s.FK 18.
Podstawowe parametry techniczne obiektu:
- ilość betonu: 380 m3,
- ilość stali zbrojeniowej: 17 000 kg,
- ilość stali profilowej: 2 900 kg,
- wymiary zewnętrzne: długość - 12,60 m, szerokość - 6,70 m i wysokość - 5,40 m,
- ilość pomieszczeń: 1,
- wymiary wewnętrzne pomieszczenia: długość - 9,60 m, szerokość - 2,70 m i wysokość - 2,20 m,
- wrota stalowe obite blachą stalową, dwuskrzydłowe.
Źródło: Sykosz Waldemar, Śląski Rocznik Forteczny, tom V, Pro Fortalicium, Bytom 2014
Pośpiesznie budowane w 1944 roku fortyfikacje, w skład których wchodziły polowe, liniowe pozycje obrony stałej, miały za zadanie powstrzymywać kolejne uderzenia Armii Czerwonej. Nazwano je „łamaczami fal”. W ich skład wchodziła również pozycja fortyfikacji polowych oznaczonych jako „b-1 Stellung”. Charakteryzowała się ona zastosowaniem standardowych, typowych, betonowych, polowych obiektów fortyfikacyjnych. Zastosowano praktycznie pięć różnych typów obiektów, w tym trzy lekkie („Kochbunkier”, R-58c i R-67) oraz dwa ciężkie (R-668 i R-701).
Punkt oporu "Przymiłowice" to największy punkt oporu linii „b-1 Stellung” na terenie województwa śląskiego, liczący kilkadziesiąt obiektów. Składa się on z dwóch niezależnych części: północno-zachodniej i południowo-wschodniej. Obie części położone są na dwóch sąsiadujących ze sobą wzgórzach, przedzielonych utwardzoną drogą. W części północno-zachodniej obiekty są bardzo zaśmiecone, natomiast w części południowo-wschodniej, mniej. Są natomiast częściowo zasypane materiałem leśnym. Godnym polecenia jest zwiedzanie części południowo-wschodniej. Tutaj obiekty stałe są bardzo czytelne. Do dnia dzisiejszego zachowała się też cała podstawowa sieć okopów strzeleckich, łącznikowych i dobiegowych oraz polowych stanowisk ogniowych. Niestety, podobnie jak w/w opisanych punktach, brak jest całkowitego zainteresowania mieszkańców i władz samorządowych. Zadaniem taktycznym punktu oporu była obrona drogi bitej z Jędrzejowa przez Szczekociny do Częstochowy oraz linii kolejowej z Koniecpola do Częstochowy. Obecnie jest to droga nr 46, a linia kolejowa jest już nieczynna. Ciekawym epizodem jest fakt ukrywania się w tych obiektach, już po zakończeniu wojny, małego oddziału NSZ oraz walk prowadzonych przez ten pododdział z siłami UB.
Źródło: Sykosz Waldemar, Śląski Rocznik Forteczny, tom V, Pro Fortalicium, Bytom 2014
- Sykosz Waldemar, Śląski Rocznik Forteczny, tom V, Pro Fortalicium, Bytom 2014