Punkt oporu "Szyb Artura" - 9. Schron bojowy
32/37
Mały, jednoizbowy schron bojowy był wyposażony w półkopułę pancerną sygnowaną ZO 1935 N15. Wejście do niej prowadziło z boku, a nie jak zwykle od dołu. Obiekt posiada dwa wejścia wychodzące prosto w linię okopów. Uzbrojenie stanowił 1 ckm w półkopule. Obiekt zachowany w bardzo złym stanie. Podczas budowy niedalekiej autostrady została wyrwana półkopuła, zniszczeniu uległo czoło schronu i ukształtowanie terenu.
Źródło: fortyfikacja.pl
Punkt oporu "Szyb Artura", jest drugim w kolejności rejonem umocnionym jaki zaczęto budować na Śląsku. Dlatego pierwsze 7 obiektów wybudowanych na przełomie 1934/35 roku niewiele różni się od schronów budowanych w Dąbrówce Wielkiej. Nadal są to budowle jednoizbowe z przelotnią stanowiącą ukrycie dla żołnierzy z pobliskich okopów. Najbardziej widoczną zmianą jest zastąpienie półkopuł kopułami bojowymi, a tym samym i głębsze umieszczenie schronów w ziemi. I w tym przypadku w wejściach wtórnie dobudowano przedsionki, a ściany wykopów wymurowano kamieniem. Obecnie wszystkie te schrony (poza obiektem nr 1) są zalane. w latach 1935/36 wybudowano koło wartowni magazyn amunicji a w dalszej kolejności koszary wraz ze schronami bojowymi. Kolejny etap rozbudowy umocnień przypada na lata 1937/38, kiedy to powstają schrony przekształcające odcinek Kochłowice praktycznie w jednolitą linię obrony. W p.o. "Szyb Artura" powstały więc kolejne cztery ciężkie "bunkry" w tym aż 3 dla armaty p.panc. oraz zagęszczające obronę obiekty pozorne i pozorno-bojowe. Tak więc ostatecznie całość obrony została rozlokowana na mocno wylesionym, rozległym wzg. 303 i ostatecznie od nazwy znajdującego się tu szybu "hr. Artur" nazwanego p.o. "Szyb Artura". W jego wzmocnionym betonem wyrobisku znajdował się punkt dowodzenia odcinka "Kochłowice".
Źródło: fortyfikacja.pl