Drewniany kościół pw. św. Wawrzyńca w Rybniku-Ligockiej Kuźni
556/67 z 29/11/1957
Ligocka Kuźnia, będąca dzielnicą Rybnika, posiada interesujący zabytek, jakim jest drewniany kościół pw. św. Wawrzyńca. Obiekt, wybudowany w r. 1717 w pobliskich Boguszowicach, przeniesiony został do Ligockiej Kuźni w latach 70-tych. Budowla, posiadająca plan krzyża greckiego, z cennym zabytkiem we wnętrzu, jaki stanowi obraz przedstawiający męczeństwo św. Wawrzyńca, jest jednym z obiektów Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego.
Mieszkańcy Ligockiej Kuźni, obecnej dzielnicy Rybnika, do czasów przeniesienia tu drewnianego kościoła korzystali z oddalonego o kilka kilometrów kościoła parafialnego w Boguszowicach. Gdy w latach PRL wierni chcieli wybudować świątynię, władze państwowe były wobec tych pomysłów dość oporne. Postanowiono więc w 1973 r. przenieść tu stary kościół św. Wawrzyńca z Boguszowic, w których istniały już dwa budynki sakralne. Zadania tego podjął się nowy wikariusz boguszowickiej parafii, ks. Henryk Kuś. Prace zakończyły się poświęceniem kościoła na nowym miejscu 14 grudnia 1975 roku, a dwa lata później ks. Kuś został proboszczem nowo utworzonej parafii. Drewniany kościół św. Wawrzyńca, jeden z obiektów pętli rybnickiej Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego, pochodzi z roku 1717. Zbudowany został na planie krzyża greckiego (czyli równoramiennego) przez cystersów. Świątynia, która pierwotnie stała na kamiennej podmurówce, w nowym miejscu umieszczona została na podpiwniczeniu. Jest to budowla o konstrukcji zrębowej. Główne wejście do kościoła znajduje się w wieży o konstrukcji słupowej, a ze względu na zmiany związane z wykonaniem podpiwniczeń i podwyższeniem obiektu, dobudowano doń schody. Nad przecięciem nawy głównej i transeptu (czyli nawy poprzecznej) znajduje się mała wieżyczka. Dachy kościoła oraz hełm wieżyczki pokryte zostały gontem. We wnętrzu znajduje się kilka interesujących obiektów wyposażenia - m.in. pochodzący z 1685 r. obraz „Męczeństwo św. Wawrzyńca diakona”, namalowany przez znanego barokowego śląskiego malarza Michała Willmanna, a także barokowy ołtarz Matki Bożej Ligockiej i rzeźba św. Jana Nepomucena. Kościół słynie też z ruchomej szopki. Obok kościoła spoczywa ks. Henryk Kuś, główny organizator przenosin obiektu oraz pierwszy proboszcz nowej parafii w Ligockiej Kuźni. Ksiądz został zamordowany w roku 1991 podczas napadu na plebanię. Sprawcy mordu pozostali nieznani, choć należy pamiętać że przełom lat 80. i 90. był okresem kilku podobnych zabójstw księży, o których sprawstwo podejrzewano dawnych funkcjonariuszy PRL. Uroczystości pogrzebowe księdza zgromadziły rzesze wiernych.
Źródło: sad.slaskie.travel
Przez długie lata, od 1925 r. kościół parafialny dla Ligockiej Kuźni znajdował się w oddalonych o 6,5 km Boguszowicach. Pierwsze plany wzniesienia nowej świątyni nie spotkały się jednak z przychylnością władz świeckich. Realizacji doczekały się dopiero w latach 70. XX w. Wówczas w Boguszowicach istniały już dwa budynki sakralne, a na osiedlu górniczym budowano trzeci kościół. Wobec tego ówczesny proboszcz boguszowicki ks. Edward Tobola wystąpił w 1973 r. z propozycją przeniesienia drewnianego, zabytkowego kościółka pw. św. Wawrzyńca z Boguszowic do Ligockiej Kuźni. W następnym roku świątynia została przeniesiona na nowe miejsce pod kierunkiem nowego wikariusza ks. Henryka Kusia oraz Czesława Mury. Poświęcenie przeniesionej świątyni odbyło się 14 grudnia 1975 r. Ks. Henryk Kuś został w 1977 r. proboszczem nowej parafii po trzech latach sprawowania funkcji kuratusa.
Źródło: peuk.fiiz.pl
