Kościół pw. św. Michała Archanioła w Skrzyszowie

Pierwsza wzmianka o parafii w Skrzyszowie pochodzi ze spisu świętopietrza z 1447 roku. Dowiadujemy się tam, że istniał już kościół parafialny pod wezwaniem św. Wawrzyńca. Parafia najpierw należała do dekanatu żorskiego diecezji wrocławskiej, od XVI wieku do dekanatu wodzisławskiego, a w 1970 roku weszła w skład dekanatu gorzyckiego. Kościół w Skrzyszowie był drewniany, usadzony obok dębów, na wzgórzu cmentarnym, uchodził za skarb architektury ludowej. W okresie reformacji przeszedł w posiadanie protestantów. W XVI wieku wybudowano nowy drewniany kościół. W 1650 roku, ze względu na niskie dochody, połączono Skrzyszów z Godowem, do 1670 roku. Z powodu długów parafii i stanu probostwa, 4 lutego 1685 inwestyturę nad beneficjum skrzyszowskim przejmuje proboszcz z Mszany - ks. Jerzy Tomaszny.

Z inicjatywy mieszkańców biskup Henryk Förster w 1855 roku utworzył lokalię Skrzyszów, a w 1868 roku ponownie parafię. Proboszczem został ks. Henryk Ring, a jego parafia obejmowała także wioski Krostoszowice i Podbucze. Dzięki staraniom proboszcza powstała w Skrzyszowie ochronka, która została powierzona 16 kwietnia 1986 siostrom Służebniczkom Najświętszej Maryi Panny - jest to najstarszy dom zakonny tego zgromadzenia w diecezji katowickiej. 30 września 1868 Skrzyszów odwiedził Edmund Bojanowski - późniejszy błogosławiony. W wyniku działań I wojny światowej drewniany kościół uległ zniszczeniu, część zabytków została przeniesiona do nowego kościoła m.in.: renesansowy obraz męczeństwa św. Wawrzyńca, dwie chrzcielnice i stacje Drogi Krzyżowej. Stary kościół został rozebrany w 1939 roku.

1 maja 1933 rozpoczęto budowę nowego kościoła - z inicjatywy ks. Roberta Wallacha, projektantem był inżynier Jan Affa z Raciborza. Kościół zalicza się do neobarokowej architektury dwudziestolecia międzywojennego. Jest to kościół wzniesiony z cegły, otynkowany i pomalowany,został oparty na rzucie krzyża łacińskiego z półkolistą absydą, stanowiącą wizję niebieskiego Jeruzalem. Kościół budowano trzy lata, dzięki zaangażowaniu parafian, którzy pracowali bezpłatnie. Został konsekrowany 26 października 1936 przez bpa Stanisława Adamskiego. Podczas II wojny światowej kościół został uszkodzony, zniszczono szczyt wieży, część wystroju i spalono probostwo, w którym znajdowały się księgi parafialne. Wieżę odbudowano dopiero w 1985 roku, projektantem był architekt Karol Gierlotka z Katowic, a wykonawcą Józef Hom.

Wiele zmian w wyglądzie kościoła dokonano w latach siedemdziesiątych XX wieku: pomalowano kościół, wymienione zostało oświetlenie, usunięto ambonę, przebudowano prezbiterium, odnowiono ogrodzenie przy kościele i cmentarzu. Parafianie ufundowali cztery nowe dzwony. We wnętrzu kościoła znajduje się nawa, przedłużona przez prezbiterium, które stanowi półokrągłą absydę zwróconą ku wschodowi. Nad wejściem do nawy znajduje się chór muzyczny z organami. Ołtarz główny zaprojektował inżynier Jan Affa w 1935 roku. Umieszczony jest w nim obraz przedstawiający wizję Sądu Ostatecznego - autor jest nieznany. Do 1969 roku na lewym głównym filarze znajdowała się ambona w kształcie łodzi, wraz z nią usunięto zabytkowy lewy boczny ołtarz św. Wawrzyńca, pozostawiono tylko obraz męczennika. Po prawej stronie w kościele znajduje się płaskorzeźba wykonana z drewna, przedstawiająca górników modlących się do św. Barbary. Z inicjatywy proboszcza ks. Witolda Tatarczyka odbudowano oba ołtarze według projektu Jana Affy z 1933 roku. Z tyłu pod chórem znajduje się ołtarz Matki Boskiej Częstochowskiej, na suficie zaś fresk przedstawiający Czterech Ewangelistów. W latach 2007-2008 wstawiono w okna szyby witrażowe z motywami aniołów. W 2009 roku rozpoczęto przebudowę prezbiterium. 17 października 1983 od parafii odłączyły się Krostoszowice i Podbucze, które utworzyły parafię tymczasową w Krostoszowicach.

Źródło: encyklo.pl