Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Studzionce
529/65 z 07.02.1966
Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która położona jest na terenie dekanatu pawłowickiego należącego do archidiecezji katowickiej.
Późnoklasycystyczny kościół jest trzecią z kolei świątynią parafialną w Studzionce, ale pierwszą murowaną, z cegły, otynkowaną. Wzniesiono go na planie prostokąta jako budowlę orientowaną. Z jej korpusu głównego wyodrębniają się nieco: wieża, prezbiterium i niska boczna dobudówka. Wieża znajduje się od zachodu, zakończona jest baniastym hełmem z tzw. latarnią. Umieszczone są w niej cztery dzwony. Kościół pokrywa dach siodłowy kryty dachówką.
Centralne miejsce wewnątrz świątyni zajmuje ołtarz główny, w którego centralnej części umieszczony został oryginalny witraż ukazujący Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny oraz cenny krucyfiks z XVIII w. ku czci św. Jana. Ponadto w kościele znajdują się dwa ołtarze boczne, w tym ołtarz Serca Jezusowego, w którym są złożone relikwiarze ze świętym Ojcem Pio i błogosławionym ks. Jerzym Popiełuszko.
Na przyległym do kościoła cmentarzu znajduje się m.in. grób poległego w 1919 r. powstańca śląskiego Józefa Malorna oraz zbiorowa mogiła osiemnastu więźniów oświęcimskich pomordowanych w Studzionce przez niemieckich konwojentów w czasie pieszej ewakuacji obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau w styczniu 1945 r.
Na zewnątrz północnego ogrodzenia kościoła zachowały się dwa kamienne krzyże pokutne, jedyne tego rodzaju na ziemi pszczyńskiej.
W Domu Parafialnym przy kościele znajduje się Izba Pamięci poświęcona tutejszemu proboszczowi w latach 1922–1940 – ks. Franciszkowi Długoszowi, który sprzeciwiając się okupantowi niemieckiemu odprawiał tutaj msze św. w języku polskim, za co został uwięziony w obozie koncentracyjnym w Dachau i tam też zmarł w 1940 r.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Studzionka, podobnie jak wiele wsi na terenie ziemi pszczyńskiej, zostało prawdopodobnie lokowana na prawie niemieckim w XIII w. Pierwszy o niej zapis pojawił się w Liber Beneficiorum Epistopatius Vratislaviensis (Księdze Uposażeń Biskupa Wrocławskiego) z 1305 r. Wówczas nosiła ona nazwę Stuczonka. Z kolei kościół parafialny istniał tutaj już na pewno w 1326 r., jako że właśnie w tym roku w spisie świętopietrza pojawiła się informacja o tutejszym proboszczu – Janie von Studna. Pierwotny kościół służył wiernym do 1479 r., kiedy to w jego miejscu wzniesiono nowy, nadając mu jednocześnie wezwanie Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Z uwagi na fakt, iż w XVI w. tereny ziemi pszczyńskiej znalazły się po silnym wpływem nauki Marcina Lutra, w II połowie XVI w. świątynia została przekształcona w zbór protestancki. Katolicy odzyskali swój kościół ok. 1628 r. XV-wieczny kościół, którego ozdobę stanowiło aż pięć wież, służył celom sakralnym do 1822 r., kiedy to spłonął w pożarze w oktawie Bożego Ciała. Wraz z nim spłonęło niestety zabytkowe wyposażenie. Pięć lat później, w 1827 r. przystąpiono więc do budowy nowej, tym razem już murowanej świątyni. Jej poświecenie miało miejsce 31 sierpnia 1834 r. W 1924 r. do korpusu kościoła dobudowana została okazała wieża. Na początku lat 80. zabezpieczono strop nawy głównej, zakrywając strop gipsowy imitacją stropu drewnianego.
Źródło: peuk.fiiz.pl
