Kościół pw. św. Bartłomieja w Szczekocinach
259 z 16.10.1956; 416/67 z 21.06.1967; 232/76/A z 31.01.1978
Kościół pw. św. Bartłomieja jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która należy do dekanatu szczekocińskiego położonego na terenie diecezji kieleckiej.
Murowana, XVII-wieczna świątynia została wzniesiona z kamienia i cegły, prawdopodobnie z wykorzystaniem gotyckich pozostałości poprzedniego kościoła i składa się z prostokątnej nawy i równego z nią szerokością prezbiterium. Przylegające do nawy kaplice pochodzą z okresu późniejszego niż sama budowa, przy czym kaplica północna to dzieło z około 1678 r., a południowa powstała ponad 200 lat później, około 1892 r. Budowla reprezentuje obecnie styl wczesnoklasycystyczny.
Wnętrze kościoła reprezentuje styl barokowo-klasycystyczny. Na szczególną uwagę zasługuje ozdobny pomnik Dembińskich znajdujący się w północnej kaplicy pw. Pana Jezusa Miłosiernego, wystawiony przez Urszulę Dembińską, a poświęcony trzem pokoleniom tej rodziny. Widnieje na nim m.in. portret fundatorki przebudowy kościoła i budowy pałacu.
Murowane ogrodzenie kościelne pochodzi z II poł. XIX w.
Pierwotnie świątynia stała na szczekocińskim rynku, ale budowa jego wschodniej części w okresie późniejszym niż budowa kościoła, spowodowała, iż została on niejako odcięta od bezpośredniego dostępu do głównego placu miasteczka.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Pierwsza wzmianka źródłowa o kościele i parafii w Szczekocinach pochodzi z 1325 r. Dane historyczne mówią o istnieniu tutaj murowanej świątyni około 1470 r., która w poł. XVI w., podobnie jak wiele kościołów rzymskokatolickich, została przekształcona przez Macieja Szczepanowskiego na zbór ariański. Ewangelicy zwrócili ją katolikom około 1620 r. dzięki wstawiennictwu ówczesnego właściciela okolicznych dóbr Franciszka Korycińskiego.
Świątynia, która przetrwała do naszych czasów to dzieło XVII-wiecznej sztuki sakralnej. Zbudowano ją w I poł. XVII w. Możliwe, że przy jej wznoszeniu wykorzystano pozostałości poprzedniego, gotyckiego kościoła. Około 1678 r. z fundacji Franciszka Korycińskiego dobudowano do niej kaplicę. Kolejna przebudowa świątyni miała miejsce już za czasów, gdy właścicielami Szczekocin byli Dembińscy. Urszula z Morsztynów Dembińska, starościna wolbromska i kasztelanka wiślicki, rozbudowała świątynię w latach 1780–1782, mniej więcej w tym samym czasie, w którym wystawiała na bazie skromnego dworu Korycińskich swój pełen przepychu i elegancji zespół pałacowo-parkowy. Wówczas obiekt nabrał cech wczesnoklasycystycznych. Dostawiono wtedy do kościoła okazałą zachodnią fasadę z dwiema wieżami, zaprojektowaną przez Ferdynanda Naxa oraz przekształcono elewację wschodnią i prezbiterium. Ostatnia ważna zmiana w sylwetce kościoła zaszła w 1892 r., kiedy to dobudowana została kaplica południowa.
W czasie II wojny światowej świątynia została częściowo zniszczona, ale w latach powojennych udało się ją odbudować, przywracają jej XIX-wieczny wygląd.
W ostatnim czasie, w 1991 r. przeprowadzono prace konserwatorskie znajdujących się wewnątrz świątyni rzeźb i ołtarzy. Przebudowie poddano wówczas także prezbiterium. W 2008 r. odnowiono malowanie elewacji, a następnie przystąpiono do wymalowania kościoła wewnątrz.
Źródło: peuk.fiiz.pl
