Kościół Matki Boskiej Królowej Polski w Szczyrku

Dekret o erygowaniu parafii w Szczyrku wydano na dworze cesarskim w Wiedniu 14 kwietnia 1787 r. Potwierdziła go następnie strona kościelna reprezentowana przez biskupa tarnowskiego, jako że od 1783 r. Tarnów był stolicą diecezji obejmującej tereny południowo-zachodniej Galicji, na terenie której leżała parafia Szczyrk. W momencie powstania parafii w miejscowości nie istniał ani kościół, ani też mieszkanie dla kapelana. Po nieudanej próbie wykupienia od gromady Wilkowickiej drewnianej, mikuszowickiej kaplicy, w 1797 r. przystąpiono do budowy świątyni i zaplecza mieszkalnego. Prace ukończono w 1800 r. i tę datę przyjmuje się jako właściwą powstania parafii. Św. Jakub Apostoł został patronem nowej wspólnoty, a jej pierwszym proboszczem Ks. Wojciech Radoński.

Bardzo szybko parafia w Szczyrku stała się sławna. Udokumentowana tradycja ludowa podaje bowiem, że od 25 lipca 1894 r. na tak zwanej „Przykrej Kępce” dwunastoletniej dziewczynce, Julianie Pezda, przez kilka miesięcy ukazywała się Matka Najświętsza. Widzenia miały również jej dwie młodsze koleżanki. Od tej chwili trwa nieustannie kult Matki Bożej. W miejsce objawień bardzo szybko zaczęli się tłumnie schodzić wierni. Zaczęto wznosić drewnianą kaplicę, przyniesiono tutaj również obraz przypominający Czarną Madonnę. Pierwszy murowany kościół stanął tutaj po I wojnie światowej, cały czas jednak brakowało stałej opieki duszpasterskiej. W 1938 r., proboszcz szczyrkowskiej parafii pw. św. Jakuba, ks. Jan Martinczak, na prośbę Rady Gminnej zwrócił się do salezjanów w Oświęcimiu, aby przybyli na Górkę i zaopiekowali się kościółkiem. 27 maja 1938 r. nastąpiło uroczyste przekazanie kościółka salezjanom. Rozpoczęto budowę domu – plebanii, a także myślano o budowie nowego kościoła. Plany te jednak przerwał wybuch II wojny światowej. Poświęcenie i wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę świątyni nastąpiło w końcu 12 września 1948 r. Jej budowę ukończono w 1953 r., ale przez kolejne lata pracowano nad wystrojem jej wnętrza. W 1960 r. w kościele uroczyście poświęcono nowy cudowny obraz, namalowany przez artystę-malarza z Łodzi – Stefana Justa – który „na Górce” dostąpił cudu uzdrowienia.