Kaplica MB Królowej Pokoju na Szczytniku
Kaplica zamkowa od dnia poświęcenia tj. 17 lipca 1899 r. była kaplicą prywatną. Ludzie z zewnątrz mogli przybywać na nabożeństwa jedynie w wielkie święta, tj. Boże Narodzenie, pierwszy dzień Wielkanocy, Zielone Święta oraz w dni będące rocznicami poświecenia kaplicy. Zmieniło się to z dniem 6 stycznia 1912 r., kiedy to w święto Trzech Króli arcybiskup Pragi kardynał Skrobonsky uczynił specjalnym dekretem kaplicę zamkową - półprywatną. Tym samym udostępniona ona została wszystkim, którzy chcieli uczestniczyć w nabożeństwach.
W 1890 r. Helena i Bruno Kleinowie przystąpili do odnawiania zamku. Podjęli decyzję, że zamek należy rozbudować o kaplicę. Aby utrzymać neogotycki charakter budowli, także kaplicy nadano ten styl. Zmniejszono częściowo dziedziniec wewnętrzny zamku, przed główną bramą wjazdową i wkomponowano kaplicę w bryłę zamku. Z myślą o przyszłych pochówkach zaprojektowano pod nią kryptę grobową. Pochowani są w niej rodzice Heleny Klein, Franciszek i Selma Rohbarchowie oraz jej mąż Bruno, ona sama i jej szwagierka. Wejście do krypty od strony kaplicy znajduje się po lewej stronie obok ołtarza głównego. Natomiast z tyłu ołtarza znajduje się tablica wmurowana w ołtarz, wykonana ze szlifowanego granitu, upamiętniająca zmarłych pochowanych w grobowcu.
Dnia 17 lipca 1899 r. nastąpiło oficjalne poświęcenie kaplicy. Tego dnia odprawiono w niej pierwszą Mszę Świętą. Pozwolenie wydał arcybiskup Pragi kardynał Schonherg już 21 grudnia 1898 r., ale zawierało ono zastrzeżenie, że z chwilą oficjalnego poświęcenia jej, można w niej będzie odprawić nabożeństwa tylko z udziałem właścicieli zamku, ich rodzin, przebywających aktualnie na zamku gości i służby. Była to więc tzw. kaplica prywatna. Ludzie z zewnątrz, czyli ci zamieszkali w Leśnej Wiosce (Walddorf) mogli przybywać na nabożeństwa jedynie w wielkie święta, tj. Boże Narodzenie, pierwszy dzień Wielkanocy, Zielone Święta oraz w dni będące rocznicami poświecenia kaplicy. Taki stan trwał do 6 stycznia 1912 r., kiedy to w święto Trzech Króli arcybiskup Pragi kardynał Skrobonsky uczynił specjalnym dekretem kaplicę zamkową - półprywatną. Tym samym udostępniona ona została wszystkim, którzy chcieli uczestniczyć w nabożeństwach.
Grobowce rodzin Rohbarchów i Kleinów, znajdujące się częściowo pod kaplicą zamkową w Szczytnej zostały w latach 1950-1952 sprofanowane i ograbione. Aby nie dopuścić do dalszej dewastacji, po roku 1952 zamurowano zarówno wejście od strony zamku, jak i wejście od strony kaplicy. Od chwili zamknięcia aż do 1989 r. nikt tam nie wchodził. Dopiero w styczniu 1989 r., za zgodą ówczesnego dyrektora zamku, Towarzystwo Miłośników Szczytnej otrzymało zezwolenie na dokonanie przeglądu grobowca. Po zejściu do krypty odnaleziono tam częściowo rozbite trumny oraz trumny w dobrym stanie. Przy wielu z nich znajdowały się mosiężne tabliczki z nazwiskami zmarłych. Ustalono więc, że pochowani są tu: Franz Rohrbach (7.01.1825 - 23.7.1880), Selma Rohrbach (19.03.1833 - 16.2.1881}, Bruno Klein (23.11.1852 - 27. 01.1912) i Elizabeth Strutz geb. Klein (23.10.1863 - 12.11.1923). W jednej z trumien, dziś już nie oznakowanej, szczególnie zniszczonej podczas grabieży, spoczywa ostatnia z wielkich właścicielek zamku Helena Klein.
Kaplica ma 12 metrów długości, 7 szerokości i jest wysoka na 8 metrów. Cztery wąskie okna wypełnione są pięknymi witrażami, przedstawiającymi: św. Franciszka Ksawerego, św. Elżbietę, oraz w oknach od strony dziedzińca - św. Augustyna. Neogotycki ołtarz główny zbudowany jest z drewna i pomalowany na brązowo i złoto. Centralną postacią w ołtarzu głównym jest Matka Boska z Dzieciątkiem - Królowa Pokoju. Ołtarz zdobią figury św. Brunona i św. Heleny - patronów właścicieli zamku.
Źródło: szczytnik.pl