Konwikt Collegium Leoninum w Wejherowie
Dawny internat dla przyszłych księży oraz Małego Seminarium Duchownego tzw. Collegium Leoninum w Wejherowie. Obecnie kaplica jest kościołem a budynek klasztorny przeznaczony jest na plebanię.
Po I rozbiorze Polski, Wejherowo znalazło się w granicach państwa pruskiego, a Wejherowskie Sanktuarium Kalwaryjskie, jako ważne centrum kultu religijnego i polskości, było zagrażającym rządom pruskim ośrodkiem. Inicjatorem wybudowania ze składek wiernych nowego budynku zwanego Nowy Klasztor, był proboszcz parafii św. Trójcy, ks. Albert Rook. Obiekt stał się własnością biskupa chełmińskiego i służyć miał jako bursa okolicznej młodzieży męskiej. Z czasem dobudowano do niego kaplicę, a w 1903 roku , nazywając go Collegium Leoninum na cześć ówczesnego Papieża Leona XIII i biskupa Leona Rednera biskupa Chełmińskiego , wybrano na patrona kaplicy Świętego Leona Wielkiego. Tak więc, w konwikcie zamieszkali chłopcy, którzy uczyli się w cesarsko-królwskim Gimnazjum. Otrzymywali tutaj mieszkanie, utrzymanie a także odpowiednie wychowanie.
W czasie okupacji w konwikcie mieścił się magazyn a w pomieszczeniach mieszkalnych biura zaopatrzenia ludności. Od 1945 roku w konwikcie był szpital zakaźny dla byłych więźniów obozu Sztuthoffu. W 1947 roku, by obronić Konwikt przed zajęciem przez władze państwowe reaktywowano Collegium Leoninum. W 1950 roku utworzone zostało tam Małe Seminarium Duchowne, w 1957 roku rozwiązane i przeniesione do Pelplina a utworzona 15.maja 1957 nowa parafia pod wezwaniem św. Leona Wielkiego otrzymała dawny poewangelicki kościół młodzieżowy pw. św. Stanisława Kostki jako świątynię parafialną Na plebanię przeznaczono budynek byłego konwiktu i jest nim po dzień dzisiejszy.
Źródło: leonw.pl
