Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wojkowicach-Żychcicach
Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Wojkowicach jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która położona jest na terenie dekanatu czeladzkiego należącego do diecezji sosnowieckiej, a która została erygowana w 1909 r.
Obecny kościół wybudowany został pod koniec lat 30. XX w. Na szczególną uwagę w jego wnętrzu zasługują m.in. pochodzące z 1948 r. organy wybudowane przez słynną firmę Truszczyński oraz ołtarze:
ołtarz z greckiego białego marmuru zaprojektowany przez inż. Romualda Malinę, konsekrowany w 2000 r. przez ks. arcybiskupa Stanisława Nowaka z Częstochowy, w którym złożone są relikwie św. Jozefata;
marmurowy ołtarz zaprojektowany przez krakowskiego architekta – Jana Budziła, w centrum którego znajduje się figura Wniebowziętej Najświętszej Maryi Panny, a po bokach figury św. Andrzeja Boboli i Józefa Rzemieślnika;
ołtarz boczny z figurą Serca Pana Jezusa i ołtarz Matki Bożej;
umieszczony w zakrystii obraz Matki Bożej Częstochowskiej, który pochodzi z pierwotnej kaplicy wybudowanej na spotkania dla Członków Żywego Różańca pod koniec XIX w.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Żychcice od dawien dawna należały do parafii pw. św. Małgorzaty w Bytomiu. W 1277 r. zostały włączone do parafii pw. śś. Piotra i Pawła w Kamieniu. Od 1820 r. należały zaś do parafii Siemonia. Już od 1860 r. rozpoczęły się jednak próby oderwania się od Siemonii i utworzenia samodzielnej parafii. W staraniach tych pomogło funkcjonujące od 1893 r. Kółko Żywego Różańca, które zrzeszało aż 225 członków. W 1894 r. z jego inicjatywy zrodził się pomysł zbudowania kaplicy na spotkania dla Członków Żywego Różańca, który dość szybko doczekał się realizacji. W latach 1901–1903 wybudowano dużą, mieszczącą 500 wiernych kaplicę, do której 15 sierpnia 1903 r. wniesiono uroczyście obraz Matki Bożej Częstochowskiej i odprawiono pierwsze nabożeństwo maryjne. W ten sposób Żychcice zyskały pierwszy obiekt sakralny dla swoich wiernych. Od 1904 r. zmieniła się też ich przynależność, stały się bowiem filią parafii w Bobrownikach.
Ostatecznie, 4 kwietnia 1909 r. dekretem administratora diecezji kieleckiej ks. prałata Franciszka Brudzyńskiego, erygowana została tutaj parafia, którą poświęcono Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny. Początkowo kierował nią proboszcz Bobrownik, ale już 15 sierpnia 1909 r. przejął ją pierwszy lokalny proboszcz ks. Wojciech Ładacki. Za jego czasów powstał przy parafii pierwszy cmentarz grzebalny. W latach 1912–1913, za kolejnego proboszcza, ks. Tomasza Brzozowskiego, wybudowana została plebania.
Budowa nowego, większego kościoła rozpoczęła się w okresie międzywojennym, za czasów ks. Jana Pilca, który w 1921 r. powrócił z Ameryki. Budowa ruszyła w 1935 r. Jeszcze nie wytynkowany, ale z witrażami w oknach kościół oddano do użytku 15 sierpnia 1938 r. na odpust ku czci Wniebowziętej Najświętszej Maryi. Niestety wybuch II wojny światowej przerwał na długi czas prace wykończeniowe przy nowej świątyni parafialnej. Jednocześnie zaś stara kaplica z końca XIX w. została rozebrana.
Po wojnie ks. Stanisław Gałązka od razu wznowił przerwane prace, budując m.in. schody wejściowe, balkon pod kruchtą oraz montując trzy pary drzwi dębowych. W 1948 r. pojawiły się w świątyni nowe organy firmy Truszczyński oraz ołtarze, w latach kolejnych m.in. nowe dzwony. Wreszcie, 19 czerwca 1960 r. odbyła się uroczystość konsekracji świątyni, pierwotnie zaplanowana na grudzień 1939 r. W kolejnych latach odbywały się na terenie świątyni m.in. prace remontowe związane ze szkodami górniczymi, a także nowoczesnym uposażeniem obiektu. XXI w. przyniósł gruntowe zmiany. Przeobrażaniu uległo wnętrze świątyni. Przebudowany został ołtarz główny, wybudowano dwa nowe ołtarze boczne poświęcone Sercu Pana Jezusa i Matce Bożej Częstochowskiej. Kościół został pomalowany, przearanżowano także architekturę wystroju wnętrza. Wszystkie te działania zaprojektował dr inż. Romuald Malina.
Źródło: peuk.fiiz.pl
