Izba Tradycji KWK "Sośnica”

Sośnica jest najbardziej na wschód wysunięta dzielnicą Gliwic, położoną przy granicy z Zabrzem. Pierwsze wiadomości o tej samodzielnej niegdyś osadzie pochodzą już z czasów średniowiecznych; przez następne stulecia jej mieszkańcy zajmowali się przede wszystkim rolnictwem. W 1927 roku gminę wcielono do miasta Gliwice. Przemysł zaczął tu odgrywać dużą rolę dopiero na przełomie XIX i XX wieku, kluczowym jednak momentem było uruchomienie w 1917 roku kopalni „Sośnica”. Początki Kopalni Węgla Kamiennego „Sośnica” sięgają lat 50. XIX stulecia, kiedy to za sprawą księcia Hugo zu Hohenlohe-Oehringen ze Sławięcic rozpoczęto na terenie Sośnicy poszukiwania pokładów węgla kamiennego. Zakończyły się one sukcesem, jednak węgiel leżał głęboko i był trudno dostępny. Mimo to książę wystarał się o otrzymanie praw do pól górniczych, z których pierwsze otrzymało imię „Eustachy”. Jednak na budowę kopalni trzeba było czekać do drugiego dziesięciolecia XX wieku. Drążenie szybów rozpoczęto w 1916 roku, a rok później wydobyto pierwsze tony węgla. W okresie międzywojennym funkcjonowały już szyby w samej Sośnicy („Pole Wschód”) oraz w Ligocie Zabrskiej („Pole Zachód”), połączone pod ziemią. Kopalnię znacznie rozbudowano w latach powojennych, eksploatując kolejne pola górnicze i schodząc z wydobyciem do poziomu około 950 m. W 2005 roku kopalnię połączono z sąsiednią, „Makoszowy”, tworząc KWK „Sośnica-Makoszowy” z siedzibą w Zabrzu. Izbę Tradycji KWK „Sośnica” w Gliwicach zorganizowano w latach 2004-2005 z inicjatywy ostatniego dyrektora „Sośnicy”, Lecha Wiznera. Mieści się ona przy ul. Błonie, w dzielnicy Ligota Zabrska, w budynku KWK „Sośnica-Makoszowy”. Do tej pory izba zgromadziła ponad 1200 eksponatów, które pochodzą głównie ze zlikwidowanej kopalni w Sośnicy („Pole Wschód”). Mamy tu więc urządzenia i narzędzia górnicze, mapy, plany, fotografie, dokumenty, mundury, sztandary itp. Z wielką dbałością o szczegóły przygotowano makietę „Pola Wschód” – obrazującą stan z roku 1945. Ciekawe są także rekonstrukcje stanowiska sygnalisty szybowego i salki dyrektorskiej.

Źródło: zabytkitechniki.pl