Dawna cukrownia w Ziębicach

Inicjatorem budowy cukrowni był Karl A. Brandt, dyrektor Fabryki Rur Glinianych. Budowa według projektu firmy Vernicke - Hall została rozpoczęta pod koniec 1882 roku, a pierwsza kampania cukrownicza miała miejsce w jesieni następnego roku. Cukrownia działała do 2001 r. i była jednym z największych tego typu zakładów przemysłowych na Dolnym Śląsku.

Zespół starych budynków produkcyjnych cukrowni połączonych nowym parterowym łącznikiem, tworzy zwartą zabudowę szeregową, zwróconą frontalnie do ulicy. Prawną ochroną konserwatorską została objęta część budynków tworzących zwarty blok, utytułowanych w południowo - wschodniej części założenia, równoległe do ul. Przemysłowej oraz budynek pakowni cukru znajdujący się w ich bezpośrednim sąsiedztwie od strony południowej, ustawiony szczytem w stosunku do ulicy. Z wyjątkiem budynku krajalnicy, pozostałe zostały zabudowane w 1883 r. Są one murowane z cegły, nieotynkowane, 2 - 5 kondygnacyjne, nakryte przeważnie dachami dwuspadowymi systematycznymi o małym kącie nachylenia połaci. Wystrój ich elewacji utrzymany jest w stylistyce typowej dla XIX- wiecznej architektury przemysłowej. Elewacje wykonane w licowanej cegle klinkierowej artykułowane rytmicznym układem lizen, gzymsami schodkowo - kostkowymi, fryzami kostkowymi, natomiast obramienia okienne i drzwiowe zamknięte łukami pełnymi wykonanymi z cegły lub kamienia. Budynek krajalnicy, zbudowany w 1950 r., formą architektoniczną, analogiczną do budynków historycznych, nawiązuje do budynku produktowni. Usytuowany pomiędzy budynkiem łuczki buraków a budynkiem biura technicznego, stanowi harmonijnie zamknięcie ściany wschodniej omawianego bloku budynków. Z tego względu został objęty wpisem do rejestru zabytków.

Źródło: ziebice.pl