Drewniany kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Bąkowie

Kościół zbudowano na przełomie XV i XVI wieku. Około 1550 roku został przejęty przez ewangelików i był w ich posiadaniu aż do 1945 roku. Obiekt został wzniesiony w stylu późnogotyckim na ceglanym podmurowaniu; jest konstrukcji zrębowej, natomiast wieża szkieletowo-słupowej. Wewnątrz zachowały się polichromie ścienne z XVI wieku, przedstawiające sceny Zwiastowania, Wniebowstąpienia i Zesłania Ducha Świętego. Ołtarz główny to najstarszy na Śląsku tryptyk gotycki z 1370 roku o wysokości prawie 3 metrów. Przeniesiono go do kościoła prawdopodobnie w 1810 roku, po sekularyzacji zakonu minorytów w Opolu, a odnowiono w 1913 roku. Przedstawia koronację Matki Boskiej, poniżej znajduje się obraz Ostatniej Wieczerzy namalowany na desce (z kartusza herbowymi von Seidlitz i von Stertzrodzin). Ambona pochodzi z XVIII wieku, z kolei drewniane epitafium Elżbiety von Frankenberg z malowidłem wotywnym i napisem po polsku wykonano w 1676 roku. W 1614 roku w kościele znalazł się dzwon, odlany przez Jakuba Goetza we Wrocławiu, ale w okresie II wojny światowej zarekwirowano go i odstawiono do składnicy dzwonów w Hamburgu. Obecnie znajduje się w kościele ewangelickim w Fulda. Świątynia do dnia dzisiejszego służy wiernym jako jedyny obiekt sakralny Bąkowa.

Źródło: wikipedia.pl