Dom Polski "Ul" w Bytomiu
Dom Polski „Ul” – murowany budynek u zbiegu ulic Korfantego i Sokoła w Bytomiu, pozostałość po większym kompleksie budynków, w latach 1910–1922 siedziba szeregu organizacji społecznych i kulturalnych walczących o zachowanie polskości na Górnym Śląsku.
Poza pełnieniem funkcji siedziby organizacyjnej budynek był miejscem spotkań Polaków, dyskusji i rozmów prowadzonych po polsku, zabaw i śpiewu. Było tam gwarno i rojno jak w ulu, stąd nazwa „Ul”.
Źródło: wikipedia.pl
Budynek został wzniesiony pod koniec XIX wieku i działał pierwotnie jako restauracja. Później dobudowano do niego nieistniejącą obecnie dużą salę widowiskową. W 1910 roku całość została nabyta przez drogistę Michała Wolskiego. Od tego czasu w budynku odbywały się przedstawienia, uroczystości i zebrania, przygotowywano tu również działania zbrojne w I powstaniu śląskim.
W 1921 roku Wolski sprzedał Ul. Po 1922 roku działalność Towarzystwa Ul została zawieszona.
Budynek nadal mieścił restaurację, przez jakiś czas należał do niemieckich komunistów. Mieściła się w nim również hitlerowska siedziba związków zawodowych, a od 1938 roku – kino, po adaptacji sali widowiskowej.
Kino zostało spalone przez Sowietów w 1945 roku. Po II wojnie światowej w części budynku znajdowało się przedszkole.
W 1978 roku właścicielem Ula zostało Muzeum Górnośląskie w Bytomiu.
Właściciele posesji:
- przed 1893 – inżynier Kramer
- 1893-1894 – architekt Sobociński
- 1894-1906 – Franz Bonsch
- 1906-1912 – M. Friedleander
- 1912-1921 – Michał Wolski – udostępnienie budynków Towarzystwu „Ul”
- po 1922 – Górnośląskie Towarzystwo Akcyjne Browarów.
Źródło: wikipedia.pl
