Kościół pw. św. Franciszka z Asyżu w Chorzowie Klimzowcu

Początki franciszkańskiej placówki duszpasterskiej sięgają 1934. Ówczesny proboszcz Parafii św. Jadwigi w Chorzowie ks. Jan Gajda poprosił prowincjała franciszkanów z Panewnik o przysłanie do Klimzowca kapłana, który miał się zająć organizacją przyszłej parafii. Prowincjał o. Augustyn Gabor skierował do Chorzowa o. Wojciecha Kaczmarczyka, który stawił się na probostwie kościoła św. Jadwigi 2 lipca 1934. Władze miasta oddały do dyspozycji duchownych budynek byłego posterunku policji przy ul. Szkolnej 1 (obecnie Franciszkańska). Jeszcze jesienią tego samego roku rozpoczęto budowę drewnianego tymczasowego kościoła.

Nie znamy nazwiska autora projektu. Bryła powstającej świątyni miała nawiązywać w swym zewnętrznym wyglądzie do Bazyliki Panewnickiej. Budowa miała być finansowana ze sprzedaży cegiełek.

Kościół poświęcił ks. Jan Gajda 2 czerwca 1935. Początkowo księgi parafialne prowadzone były w urzędzie parafialnym przy kościele św. Jadwigi. Pod koniec 1937 poświęcono organy zbudowane przez Władysława Kaczmarka z Obrzycka Wielkopolskiego. Instrument ten używany jest do dnia dzisiejszego w nowym kościele.

Przed wybuchem II wojny światowej na Górnym Śląsku sławną stała się działalność patriotyczna franciszkanów z Klimzowca: o. Wojciecha Kaczmarczyka, o. Paschalisa Pawełczyka i o. Władysława Gawlika. Ich spory z władzami prowincjalnymi i sytuacja kanoniczna, której konsekwencją stały się zmiany w składzie personalnym placówki, żywo komentowane były na łamach lokalnej prasy: „Śląskiego Kuriera Porannego”, „Polski Zachodniej” oraz „Gościa Niedzielnego”. W tym okresie odwiedzał Klimzowiec przyszły Sługa Boży o. Euzebiusz Huchracki.

Rocznik Diecezji Śląskiej z 1938 podaje liczbę parafian klimzowieckiej placówki duszpasterskiej: 3550. Samodzielna parafia została utworzona w 1942. Mieszkańcy parafii klimzowieckiej do 1852 należeli do parafii w Bytomiu, następnie do 1889 do Parafii św. Barbary w Chorzowie, zaś do roku 1941 do parafii św. Jadwigi w Chorzowie.

W latach 1939–1945 nic nie zakłócało pracy duszpasterskiej. Leżąca na uboczu placówka zakonna nie zwracała większej uwagi okupanta. W pomieszczeniach klasztornych ukrywano pewną ilość polskich książek pochodzących z Czytelni Ludowej w Królewskiej Hucie, Związku Rezerwistów z Chorzowa, Komitetu Czytelń Ludowych w Bytomiu, Tarnowskich Górach i Królewskiej Hucie. Przez jakiś czas w klasztorze ukrywali się polscy działacze z terenu Górnego Śląska. Opiekę nad nimi roztoczył o. prezes Bernardyn Grzyśka.

Nowy kościół
Po II wojnie światowej znacznie wzrosła liczba parafian. Przyczyniła się do tego rozbudowa katowickiego Osiedla Tysiąclecia na wschodnich terenach chorzowskiej dzielnicy Klimzowiec. Franciszkańska parafia obejmowała swym zasięgiem tzw. Tysiąclecie Górne. Wizytujący parafię w 1962 ordynariusz katowicki bp Herbert Bednorz zachęcił do starań o wybudowanie większego kościoła murowanego. Były to jednak czasy komunistyczne i nastąpiły trudności z uzyskaniem pozwolenia na budowę nowego kościoła.

Władze państwowe wyraziły zgodę na budowę kościoła i klasztoru pod koniec 1980. W 1981 położono fundamenty pod klasztor. Kamień węgielny został wmurowany i poświęcony 11 maja 1982 przez generała zakonu franciszkańskiego Johna Vaughna. Kościół i klasztor zaprojektowali inżynierowie Krystian Lasek i Bogdan Skurowski. Budowę nadzorowali Alfred Czernecki i Ryszard Hyla. Kościół został poświęcony 3 października 1990 przez biskupa Damiana Zimonia. Ten sam biskup wydał dekret potwierdzający istnienie parafii 11 lutego 1992.

Źródło: wikipedia.pl