Pomnik papieża Jana Pawła II w Chruszczobrodzie

Kościół pw. św. Stanisława Biskupa jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która położona jest na terenie dekanatu łazowskiego należącego do diecezji sosnowieckiej.

Wielokrotnie przebudowywany chruszczobrodzki kościół swoją historią sięga II poł. XV w. Jego sylwetka reprezentuje cechy stylu barokowego, aczkolwiek zostały one nieco zniekształcone przez liczne rozbudowy. Obecnie świątynia prezentuje typ bazylikowy, orientowany, z transeptem. Budowla posiada trzy nawy, które rozdzielają pilastry i jest pokryta dachem dwuspadowym. W sylwetce kościoła dominuje wieża z barokowym hełmem.

Do wnętrza świątyni prowadzi kruchta pod chórem i żelazna brama oraz piękne dębowe, przeszklone drzwi. Dobudowane pod koniec XIX w. boczne nawy są w połowie niższe od nawy głównej. Okna mają kształt owalny, posadzka jest cementowo-betonowa zdobiona pasami w kolorze bordo. Centralnym miejscem wnętrza kościoła jest oczywiście ołtarz główny zrobiony z drzewa dębowego. Zdobią go cztery kolumny i oświetlają światła. W ołtarzu widnieje obraz Matki Bożej Śnieżnej, a gdy zostanie zasunięty, ukazuje się obraz ukazujący Świętą Rodzinę. Na szczycie widnieje Trójca Święta, w niszach zaś stoją figury dziadków Jezusa – św. Joachima i św. Anny. Ta ostatnia pochodzi z przełomu XV/XVI w., podobnie jak rzeźba Matki Bożej. Na uwagę zasługują również rzeźby barokowe przedstawiające św. Kazimierza, św. Jana Nepomucena, św. Stanisława Biskupa Męczennika i św. Wojciecha, a także późnobarokowe – śś. Apostołów Piotra i Pawła, a także: ludowo-barokowy krucyfiks, feretron z ludową rzeźbą Matki Boskiej, epitafium Antoniego Świeńczyc Grabiańskiego zmarłego w 1843 r., fundacji Tomasza Grabiańskiego oraz epitafium Józefa i Anny Grabiańskich z XIX w.

Chruszczobrodzka wspólnota posiada także pochodzące z 1914 r. organy zbudowane na specjalne zamówienie w Cesarsko-Królewskiej Nadwornej Fabryce Organów Braci Rieger w Karniowie, z przeznaczeniem tylko do kościoła w Chruszczobrodzie. Cenna jest także datowana na 1766 r. monstrancja. Zachowały się również zabytkowe kielichy rokokowe, w tym jeden z 1770 r., a drugi z poł. XVIII w. oraz zabytkowe tkaniny, wśród których dominują ornaty. Własnością parafii pozostaje także niezwykle cenny rękopis: Jura Ecclesiae Parochialis Chroscobrodensis 1664, z dekoracją ornamentową, herbem Radwan, literami IP CSSO PCH odnoszącymi się do Jana Puszyńskiego, miejscowego proboszcza oraz z dwoma orłami na kartach tytułowych.

Źródło: peuk.fiiz.pl