Kościół pw. Trójcy Świętej w Ciasnej

Ciasna, podobnie jak Zborowskie, znajdowała się na obszarze parafii lubeckiej i jeszcze na krótko przed wkopaniem kamieni na nowej granicy między Niemcami i Polską niektórzy jej mieszkańcy łudzili się, że wszystko zostanie po staremu i nie każą im chodzić do budującego się już kościoła w Zborowskiem. Ponieważ jednak granica stała się w roku 1922 faktem dokonanym a nieuchronne stało się również przyłączenie do nowej parafii. Ciasna weszła w skład kuracji w Zborowskiem, dla której jednostką nadrzędną stał się dekanat oleski (Archipresbyterat Rosenberg) z trzynastoma parafiami.

Okoliczne wsie zgrupowane były w trzech okręgach, których siedziby ustanowiono w Sierakowie, Ponoszowie i Ciasnej. Do okręgu w Ciasnej należały dwór i wieś Ciasna, dwór i wieś Jeżowa (z Klekotną!) oraz dwór i wieś Molna. Podział ten przetrwał aż do końca czasów niemieckich znajdując odbicie w aktach urzędowych z tego okresu. Jeżeli więc szukamy informacji o osobie mieszkającej wtedy np. w Jeżowej, odnajdujemy je w dokumentach prowadzonych wtedy przez urząd w Ciasnej, zaś mieszkaniec Zborowskiego będzie zarejestrowany w Ponoszowie itd.
W lipcu 1934 roku przełożony dekanatu oleskiego ksiądz Józef Mencel z Chudoby zwrócił się do kardynała Bertrama w sprawie utworzenia filii w Ciasnej, w tym samym roku sprowadzono z Bodzanowie drewniany kościół. 1. lipca 1935 roku wszedł w życie akt założenia „Tochtergemeinde Czia-snau" tzn. parafii filialnej. Był to pierwszy krok do uzyskania całkowitej samodzielności, tym bardziej, że ksiądz kuratus ze Zborowskiego Karl Thier-sch założył natychmiast osobne księgi metrykalne (chrztów, ślubów, pochówków) dla mieszkańców Ciasnej.

Terytorium ciasneńskiej filii objęło wszystkie przysiółki pod nową granicą z Polską - Pustkowie, Knieciowe, Pietruchowe („col"), w części zachodniej sześć domów Kolonii Dzielna, także Nowy Dwór i Plaszczok. Włączenie tych dwóch ostatnich części poszło najtrudniej, ponieważ od roku 1926 wlokło się przekazanie ich parafii (kuracji) w Zborowskiem przez parafię w Sierakowie.

26 września 1934 roku położono kamień węgielny pod sprowadzony z Bodzanowic drewniany kościół p.w. Trójcy Św. Kościół należał do najstarszych zabydków sztuki sakralnej tego typu na śląsku.
Karl Thiersch, w latach 1932 -1943 proboszcz w Zborowskiem, musiał od roku 1934 obsługiwać ten drugi kościół, który mieszkańcom Ciasnej przekazali parafianie i proboszcz Izydor Przybysz z Bodzanowie, co było uciążliwe.

Szczególnie pamiętanym duszpasterzem z tamtych czasów jest ojciec Jan Twardoch, który od roku 1942 mieszkał na stałe u Franciszki Strzody w blokach. Urodził się w roku 1909 w Bujakowie w powiecie rybnickim, uczył się w Niższym Seminarium Duchownym w Lublińcu (przy oblatach, zamknięte w 1952 roku), w Obrze w województwie poznańskim ukończył wyższe seminarium - święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1934.

W latach 1957 - 1963 opiekę duszpasterską nad parafianami w Ciasnej roztaczał ksiądz Zygmunt Curzydlo. Urodził się w roku 1922 w okolicach Bielska-Białej, święcenia otrzymał w roku 1952, po czym - skierowany do Kluczborka - był tam wikarym a następnie proboszczem, wreszcie kanclerzem Kurii Biskupiej w Opolu. Co piątek przyjeżdżał do Ciasnej, był do niedzieli i odprawiał wszystkie~msze i nabożeństwa. Przebywając jeszcze w Kluczborku, kiedy nie mógł sam, posyłał do Ciasnej jednego ze swoich wikarych. Ksiądz Curzydło był bardzo lubiany. Organizował pielgrzymki do sanktuariów maryjnych, między innymi do Kalwarii Zebrzydowskiej, kupił ziemię pod probostwo i dom katechetyczny. Za jego czasów wybito wnętrze kościoła deskami. Jako uzupełnienie tej zwięzłej prezentacji niech posłuży informacja, że brat księdza Curzydły był długie lata proboszczem w Zakopanem, wówczas kiedy całe to miasto znajdowało się jeszcze na terenie jednej parafii.

Pierwszym wikarym proboszcza Kulesy z miejscem zamieszkania w Ciasnej mianowano 27. lipca 1963 roku pochodzącego z Byczyny księdza Józefa Malicha, poprzednio - od wyświęcenia w roku 1957 - wikarego w Sławięcicach. Ksiądz Malich wynajmuje u państwa Aniołów naprzeciw kościoła dwa pokoje, w których mieszka i prowadzi kancelarię, próbuje też od razu wybudować probostwo, ale mimo gromadzonych materiałów ówczesne przepisy i niechęć władz krzyżują mu plany. Po kilku miesiącach pobytu w Ciasnej musi się zająć kościołem w Jeżowej, wtedy jeszcze filią Sierakowa.

1. marca 1969 roku przyjechał do Ciasnej drugi stały wikary - ksiądz Oswald Bobrzik. Urodził się 10. września 1934 roku w Krzyżanowicach na południe od Raciborza, gdzie Śląsk graniczy z Czechami a właściwie z Morawami, których bliskość odbija się m.in. w miejscowym dialekcie.

Ksiądz Bobrzik został wyświęcony 21. czerwca 1959 roku i jest kolejno wikarym w Opolu-Półwsi (1959 -1962), Gliwicach-Wójtowej Wsi (1962 -1964) oraz w Zabrzu (1964 -1969). W Ciasnej zamieszkał tam, gdzie i jego poprzednik tzn. u Aniołów, zresztą przez długi czas razem z rodzicami Ignacym i Zofią. Fakt, że rodzice Ks. Bobrzika byli rolnikami umożliwił budowę probostwa. Zabierał się do tego już ksiądz Malich, o czym napomknęliśmy, na swoje nazwisko i sąsiada Henryka Popandy. U władzy ten trick jednak nie przeszedł. Wolno było natomiast budować rolnikom, a takie uprawnienia, ba, nawet 1,22 ha gruntu (kupił jeszcze ks. Curzydło) posiadali Ignacy i Zofia Bobrzikowie i im właśnie dano stosowne zezwolenie. Budowa „domu rolnika" trwała od września do Bożego Narodzenia 1971 roku, trochę wcześniej, bo w listopadzie, kiedy akurat kładziono kafelki, poświęcił probostwo ks. Biskup, przy udziale księży z dekanatu i innych gości. Wszystko to odbywało się nieoficjalnie, również całą ofiarę na ten cel zebrano bez publicznego rozgłosu i wyrażanych wprost próśb o pieniądze. 10. września 1980 roku Urząd Wojewódzki w Częstochowie zatwierdza decyzję o mianowaniu Ciasnej samodzielną jednostką kościelną, 15. września fakt powstania parafii potwierdza Kuria Diecezjalna w Opolu i dekretuje ks. Bobrzika jako jej proboszcza.

Zaraz potem wybudowany przed ośmiu laty dom staje się oficjalnie tym, czym był faktycznie od początku, czyli plebanią, co załatwiono również formalnie przepisując go na parafię. Tutaj krótko o terytorium ciasneńskiej parafii a przed 1980 filii Zborowskiego. Wspomnieliśmy już o włączeniu w roku 1940 Nowego Dworu i Plaszczoka. W roku 1964 ks. Józef Grochol odstąpił Ciasnej Jeżową, gdzie stał już nowy kościół, kończąc w ten sposób trzystuletnią obecność tej wsi w parafii sierakowskiej. W niedzielę 15 września 1985 roku spłonął kościół drewniany.  Z pożaru ocalały jedynie naczynia liturgiczne przechowywane w sejfie. Zanim jeszcze uprzątnięto zwęglone szczątki bodzanowickiego kościółka, oczywista dla mieszkańców Ciasnej decyzja o budowie nowej świątyni zaczynała rodzić konkretne działania. Jeszcze w 1985 roku rozebrano sięgające 1,20 m w głąb ceglane fundamenty - podmurówkę starego kościoła oraz zaadaptowano świeżo postawiony dom katechetyczny na kaplicę, w której pierwszą mszę ksiądz Oswald Bobrzik odprawił już na Wszystkich Świętych, po miesiącu nieprzerwanych robót. Pierwszym z całej serii dokumentów bezpośrednio dotyczących nowego kościoła była wstępna zgoda na jego budowę podpisana przez wojewodę częstochowskiego Grzegorza Lipowskiego 12. grudnia 1985 roku. 30. października 1994 roku uroczyście poświęcono kościół pod wezwaniem św. Trójcy w Ciasnej. Mieszkańcy, straż pożarna w mundurach, panie w strojach ludowych, orkiestra i proboszcz Bobrzik powitali gości, którymi byli m.in. biskup opolski ks. Alfons Nossol; jego były biskup pomocniczy, a obecnie przełożony diecezji gliwickiej ks. Jan Wieczorek; pochodzący z Ciasnej dwukrotny prowincjał polskich oblatów, redaktor kalendarza Misyjnego" ks. Alfons Kupka; dyrektor diecezjalnego radia „Góra Św. Anny" ks. dr Andrzej Hanich, wreszcie księża dekanatu oleskiego i inni. Sama budowa kościoła zakończyła się dokładnie na dzień przed konsekracją. Razem z okresem załatwiania całej inwestycji daje to dziewięć lat wspólnego i skutecznego działania wielu ludzi. W 2009 roku z parafii odszedł ks. Oswald Bobrzik na zasłużoną emeryturę, na parafię przybył Ks. Wojciech Włoch.

Źródło: ciasna.pl