Kościół pw. św. Piotra i Pawła w Ciekocinie

Ta już ponad stu letnia, niewielka świątynia została wzniesiona w 1891 r. jest to świątynia halowa, orientowana z cegły licówki w stylu neogotyckim. Kościół, usytuowano w centralnym punkcie wsi, przy drodze lokalnej Kurowo-Ciekocino-Sasino. Świątynia stoi na wzniesieniu, otoczony małą skarpą od strony wschodniej, południowej i północnej. Cały teren kościoła, niegdyś okalał mały murek ceglano-kamienny, od strony zachodniej zakończony żelazną kutą bramą.
Jest to świątynia jednonawowa orientowana z wyodrębnionym prezbiterium na rzucie pięciokąta. Dach nawy i wieży dwuspadowy, a na prezbiterium pięciospadowy. Kalenica dachu prezbiterium i wieży nieco obniżona. Bryła kościoła niewielka zharmonizowana, hala zbudowana na rzucie wydłużonego prostokąta. Od strony południowej i północnej po cztery ostrołuczne okna, między nimi po trzy dwuspadowe przypory.
Na wieży zawieszono trzy dzwony. Najmniejszy ufundował von Somnitz z Sasina dla parafii w Ciekocinie odlany w brązie w 1891 r., zaś dwa kolejne ze stali ufundowane w 1929 r.
Prezbiterium wyodrębnione, pięcioboczne z czterema dwuspadowymi przyporami zakomponowanie pomiędzy smukłymi otworami okiennymi. Ściana zachodnia wieży posiada dwa okna zakończone ostrołucznie w nich żaluzje, całość zakończona sygnaturką, hełm kryty blachą. Portal wejściowy ceglany z glifem profilowanym rozwartym na zewnątrz, zaś od góry zamknięty ostrołukiem.
Hala kościoła prosta otynkowana typowa, po cztery ostrołucznie zakończone okna po obu stronach. Konstrukcja strop więźby dachowej nad nawą drewniana łamana, częściowo otwarta, oparta na podłużnych belkach i konstrukcji więźby dachowej. Całość więźby drewniana wieszarowa z dwoma rzeźbionymi storczykami podwieszonymi bezpośrednio do krokwi.
Nawa, od zachodu zakończona drewnianym chórem muzycznym. Balustrada empory dziesięcio połaciowa w formie odeskowanych płycin.
Na emporze chóru, umieszczono organy. Instrument posiada szafę o stosunkowo małej powierzchni i zajmują minimalną część chóru. Instrument wykonała firma Christiana Friedricha Vöelkner, i pochodzą z początku XX w.

Prezbiterium oddzielone od nawy płaskim ostrołukiem. Prezbiterium pięcioboczne z płaskim deskowym stropem. Wydłużone wysokie trzy okna witrażowe zakończone ostrołukiem.
Witraże wykonane są techniką klasyczną. Szkło malowane, wypalane, połączone profilami ołowianymi. Poszczególne prostokątne kwatery poprzedzielane są stalowymi profilami połączonymi za pomocą śrub z obwodową ramą osadzoną w murze ościeży. Pola kwater wzmocnione wiatrownicami przymocowanymi do muru stalowymi uchwytami. U podstaw metalowa rynienka na wkraplającą się wodę. Wiraż centralny – pole pod arkadą z inskrypcją, wypełniane wtórnie – lata 20-te XX w. Przy ostatniej renowacji (2017 rok) dodano postacie św. Piotra i Pawła, patronów kościoła.

Witraż centralny – kompozycja architektoniczna. W zwieńczeniu rozeta z wpisanym w okrąg przedstawieniem baranka na tle granatowego nieba. Po niżej arkada – biforium, wypełnione bez przedstawień. U podstawy inskrypcja gotykiem w języku niemieckim. „Pamięci naszego kochanego syna Hansa Haralda poświęcają Paul Ewest i Margarete Ewest”,„ Dem Aludenken unseres leben Sohnes Hans Harold gewidem Paul Ewest Margareth Ewest”. Trzy pola kwater. Całość w obramieniu bordiury, stylistycznie witraż przynależy do neogotyku z częścią centralną z lat 20-tych XX w.

Witraże boczne – to postaci Chrystusa w przedstawieniu frontalnym, w oplocie wici roślinej i ptaków – stylizowanym drzewie życia. Po stronie lewej – Chrystus Zmartwychwstały, po stronie prawej Chrystus Dobry Pasterz. Podział na trzy pola kwater – całość okolona bordiurą.
W polach dolnych cytaty z Pisma Świętego – pod postacią Dobrego Pasterza „Ja jestem drogą, prawdą i życiem”, „Ich bin Weg und das die Wehrheit Leben”
Pod postacią Chrystusa Zmartwychwstałego – „Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie”, „Der her ist mein Hiert Mir wird nichts mangeln”

W okresie międzywojennym w części przedniej kościoła zawieszono epitafium ku czci poległych żołnierzy podczas I wojny z wieloma nazwiskami. Z parafii ciekocińskiej nie powróciło z I Wojny Światowej ok. 60 dusz, zaś z Ciekocina 10 wiernych.

Druga wojna światowa nie poczyniła większych szkód kościołowi ciekocińskiemu, zachowała się niemal w niezmienionym stanie. W latach 50-tych XX w., dodano jedynie boczny ołtarz, który niewątpliwie pochodził z nieistniejącego kościoła w Godętowie. Ołtarz został zlikwidowany około roku 2006. Jego los jest mi nie znany. Nadto w wydzielonej zakrystii pod chórem znajduje się ciekawa skrzynia wyłożona intarsją, na niej duży symbol PAX.
Kościół p.w. św. Piotra Ap., poświęcono w 1946 r., przez Ks. L. Chodkiewicza z Lęborka. Świątynia wpierw podlegała pod parafię w Wierzchucinie, i była obsługiwana przez pierwszego Polskiego kapłana administratora Ks. Prob. Alfonsa Jerzego Radomskiego.
W skład kościoła filialnego wchodzą następujące miejscowości: Biebrowo (4 km – 50 kat.), Jackowo (3 km – 93 kat.), Kurowo (4 km – 150 kat.), Stilo (5 km – 20 kat.), Przebędowo (5 km – 45 kat.), Sasino (4 km – 197 kat.), Słajszewo (2 km – 65 kat.), Ciekocino (100 kat.), Ciekocinko (1,5 km – 140 kat.)[ Ibidem, s. 140.]. Od 1974 r., Ciekocino przyłączono do nowo powstałej parafii w Choczewie. Od roku 1997 należy do parafii Sasino.

Źródło: cmentarze.lebork.pl