Falowiec w Gdańsku







Falowiec to charakterystyczny typ budynku mieszkalnego, którego architektura nawiązuje do fali. Jego wydłużona bryła, układ balkonów i sposób organizacji przestrzeni wewnętrznej wyróżniają go na tle innych bloków mieszkalnych. Falowce, choć spotykane również w innych krajach Europy, zyskały największą popularność w Polsce.
Charakterystyczne cechy falowca:
- Architektura: Wydłużona bryła budynku, przypominająca falę, z balkonami ciągnącymi się wzdłuż całej elewacji.
- Układ mieszkań: Większość mieszkań dostępna jest z długich, przeszklonych galerii, które łączą ze sobą klatki schodowe. Część mieszkań znajduje się przy klatkach schodowych.
- Klatki schodowe: Każda klatka wyposażona jest w windę, a co czwarta dodatkowo w windę towarową.
- Mieszkania: Różnorodność układów mieszkań, od kawalerek po większe lokale z kilkoma pokojami.
- Orientacja: Wszystkie falowce w Polsce są skierowane balkonami na południe.
Historia i funkcjonalność falowców
Falowce powstawały w latach 60. i 70. XX wieku jako szybka odpowiedź na rosnące zapotrzebowanie na mieszkania. Ich konstrukcja miała umożliwić budowę dużej liczby mieszkań w krótkim czasie.
- Zalety: Szybka budowa, duża liczba mieszkań, dostęp do zieleni (dzięki dużej liczbie balkonów).
- Wady: Problemy z wentylacją, akustyką, a także ograniczone możliwości adaptacji mieszkań.
Z biegiem czasu, ze względu na zmieniające się potrzeby mieszkańców i standardy budowlane, wiele falowców przeszło modernizacje. Zmieniały się instalacje, wymieniano okna, a często także docieplana była elewacja.
W Polsce falowce budowano w końcu lat 60. i w latach 70. w Gdańsku na Przymorzu (7 budynków) i w Nowym Porcie (1 budynek) a od lat 80. także w Łodzi na Bałutach (9 budynków lokalnie nazywanych „łamańcami”), w Poznaniu na Żegrzu (5 budynków) i w Kłodzku przy ul. Rodzinnej. W Poznaniu zostały wybudowane jako rozwiązania przejściowe z powodu braku mieszkań, lecz istnieją do dzisiaj.
Źródło: wikipedia.pl
Falowiec w Gdańsku to najdłuższy budynek mieszkalny w Polsce.