Park Jelitkowski w Gdańsku

Historia parku sięga 1875 roku. Został on założony jako park kuracyjny letniska Jelitkowo. Na początku XX park i jego okolice przeszły modernizację, kiedy Jelitkowo zostało włączone do Oliwy. , a obie dzielnice połączyła linia tramwajowa. W tym samym czasie wybudowany został Dom Zdrojowy.

Obecnie liczący 7,4 ha powierzchni teren jest parkiem miejskim z częścią leśną. Jest miejscem wyjątkowym w sensie przyrodniczym – przez jego teren przepływa historyczny Potok Oliwski, nad którym rośnie wiele starych drzew, w tym wierzby i okazałe olsze czarne. Wschodnią granicę parku stanowią wydmy z rzadką roślinnością chronioną.

W sąsiedztwie głównego wejścia do parku, przy ścieżce rowerowej rośnie piękny okaz starego platana. Jego kilkunastometrowe konary rosną niemal równolegle do ziemi i zwieszają się nad ścieżką. W sąsiedztwie platana rośnie okaz buka czerwonego odmiany zwisającej. Drzewo to w przeszłości, dzięki swoim walorom krajobrazowym licznie występowało w publicznych parkach w Gdańsku, obecnie jest rzadkością w naszym mieście.

W parku znajduje się również wiele gatunków innych drzew. W części centralnej znajduje się przedwojenny szpaler lipowy, z kolei w dalszej części parku rosną brzozy, olchy i klony różnych odmian. W części zachodniej występuje fragment zwartego drzewostanu sosnowego o charakterze leśnym.

Standardowe zagospodarowanie parku obejmuje alejki spacerowe o nawierzchni asfaltowej, również z płyt chodnikowych i cegły klinkierowej. Przez park przebiega również ścieżka rowerowa o nawierzchni klinkierowej, a nad Potokiem Oliwskim wybudowano malowniczy mostek spacerowy. Na wyposażenie parku składają się ławki i kosze na śmieci.

Źródło: gzdiz.gda.pl