Ruiny kaplicy pobitewnej w Grunwaldzie

Dawną Kaplicę Najświętszej Maryi Panny wzniesiono z inicjatywy Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego Henryka von Plauena. Datowana na 1411 rok kaplica pobitewna powstała prawdopodobnie tam, gdzie w czasie bitwy stacjonował obóz wojsk krzyżackich.

Według niepotwierdzonych informacji, została wzniesiona w miejscu śmierci Wielkiego Mistrza Ulricha von Jungingena. Na przestrzeni wieków była kilkukrotnie przebudowywana. Pierwotna drewniana konstrukcja spłonęła podczas wojny polsko-krzyżackiej, tzw. głodowej. Została odbudowana jako murowana. W XV w. obiekt powiększono do wymiarów 12 na 23 m, a do budowy wykorzystano kamień polny.

Na przekór starań władz pruskich o umniejszenie znaczenia tego miejsca, przez cały czas kaplica funkcjonowała jako symbol zwycięstwa wojsk polskich nad zakonem krzyżackim i była celem pielgrzymek. W kolejnych latach budynek ulegał jednak stopniowej degradacji, co spowodowało, że w 1720 r. władze pruskie poleciły rozebrać ruinę.

Podczas badań archeologicznych prowadzonych w XX w. odkryto tam masowe groby, w których pochowane były szczątki mężczyzn w wieku 25-50 lat, z licznymi śladami urazów na czaszkach. Prawdopodobnie były to głównie osoby walczące pod Grunwaldem po stronie wojsk krzyżackich.

Niemal 40 tys. kości i ich fragmentów przechowywano przez kilkadziesiąt lat w muzealnych magazynach. W ubiegłym roku zostały przekazane do badań antropologicznych Pomorskiemu Uniwersytetowi Medycznemu w Szczecinie. Po wykonaniu tych badań szczątki poległych zostaną złożone we wspólnej mogile w pobliżu historycznego pola bitwy, być może w krypcie kościoła parafialnego w Stębarku.

Źródło: olsztyn.tvp.pl