Radarowy posterunek obserwacyjny POWTiŁ-27

Do 1955 roku brzegowy system obserwacji Marynarki Wojennej oparty był wyłącznie na obserwacji wzrokowej prowadzonej z 19 punktów obserwacyjnych rozlokowanych wzdłuż całego wybrzeża. W roku 1955 MW otrzymała stacjonarne brzegowe radary typu ''Lot''. Na miejsce ich montażu wytypowano 17 obiektów, przy czym pięć punktów należało zbudować od podstaw a istniejące zmodernizować. Obiekty z zamontowanymi radarami nazwano punktami obserwacji wzrokowo-technicznej (POWT). Prace przy obiektach zakończono w 1963, a już od roku 1968 rozpoczęto modernizację polegającą na wymianie radarów na RN-231A, a od roku 1973 montowano radary TRN 824. W latach siedemdziesiątych na Półwyspie Helskim zbudowano nowy POT Góra Szwedów. W latach osiemdziesiątych punkty obserwacyjne wyposażone zostały w optyczny sprzęt obserwacyjny, stacje radiolokacyjne SRN 7453 Nogat, a wybrane PO w stacje radiolokacyjne wczesnego ostrzegania NUR–23 zamontowane na specjalnych wieżach radiolokacyjnych o wysokości od 15 do 25 m, zależnie od miejsca lokalizacji. Ponadto przeprowadzono remonty budynków koszarowych i socjalnych w istniejących punktach obserwacji wzrokowo-technicznej i łączności (POWTiŁ). Po 2003 roku rozpoczęła się budowa Zautomatyzowanego Systemu Radiolokacyjnego Nadzoru (ZSRN) Polskich Obszarów Morskich Straży Granicznej. Marynarka Wojenna wzięła udział w tworzeniu nowego systemu, m.in. użyczając SG miejsce na montaż swoich systemów na terenie własnych PO. Dla potrzeb ZSRN na wybranych PO MW zdjęto jeden radar nawigacyjny, robiąc miejsce dla systemów łączności, kamer oraz radaru Scanter 2001FD Straży Granicznej. Pomimo utraty jednego z radarów MW nie odczuwa jego braku, ponieważ informacja ze stacji radiolokacyjnych SG są przekazywane do ośrodków nadzoru SG oraz do systemu brzegowego MW.

Źródło: eksploratorzy.com.pl