27. Bateria Artylerii Stałej - Centrala artyleryjska (obiekt 1005)
Jednokondygnacyjny schron lekkiej konstrukcji zbudowany w 1957 r. Dzięki zamontowanym tu przelicznikom wyliczano automatycznie nastawy na działa, które zapewniały cetny ogień. Obiekt składał się z dwóch części rozdzielonych korytarzem-przelotnlą. Większa mieściła najważniejsze pomieszczenia: centralę z przelicznikami artyleryjskimi, maszynownię z dwoma generatorami oraz salę z urządzeniami filtrowentylacyjnymi. Mniejsza część - pomieszcznia socjalne dla załogi: salę dla 6 marynarzy zmiany dyżurnej, węzeł sanitarny i kotłownię. Obiekt byt gazoszczelny, dzięki czemu mógł pełnić swoją funkcję bez względu na skażenie chemiczne i radioaktywne. Zasilanie obiektu w wodę zapewniał znajdujący się w pobliżu rezerwuar o pojemności 11m3.
Źródło: Tablice informacyjne przy obiekcie.
27 Bateria Artylerii Stałej, Jednostka Wojskowa nr 4444.
Baterię sformowano w 1957 roku jako część systemu baterii artylerii nadbrzeżnej. Umiejscowiono ją na Cyplu Helskim częściowo w obiektach Rejonu Umocnionego Hel. Do jej zadań należało:
zwalczanie kutrów torpedowych nieprzyjaciela przedzierających się w rejon Zatoki Puckiej i na redę portu Hel i Gdynia samodzielnie i we współdziałaniu z istniejącymi bateriami
zwalczanie środków desantowych nieprzyjaciela przedzierających się poza cypel Hel w kierunku Gdyni
wzmocnienie ognia przeciwlotniczego rejonu Helu i Gdyni
Jej zasadniczym uzbrojeniem były uniwersalne 100 mm armaty morskie typu B-34U, produkcji radzieckiej, stosowane jako uzbrojenie okrętów i baterii nadbrzeżnych. W związku z uzbrojeniem oraz zadaniami jakie wykonywała, bateria określana była jako "przeciwkutrowa" lub "sztyletowa". W 1963 roku baterię połączono z sąsiednią 13 BAS. W połowie 1965 roku bateria przeszła ze struktur Dowództwa Jednostek Nadbrzeżnych do 9 Flotylli Obrony Wybrzeża. Rozkazem dowódcy Marynarki Wojennej z dnia 15 czerwca 1974 roku 27 Bateria Artylerii Stałej (wraz z pozostałymi) została rozformowana.
Źródło: wikipedia.pl
