Stellung b1 - Punkt oporu "Hucisko-Jęderki" - 9. Ringstand 67
Bunkier R(VF)-67. Bauformen 238. (niem. Ringstand für kampfwagenturm). Były to żelbetowe, polowe bunkry bojowe z wieżami czołgowymi. Głównym ich uzbrojeniem były wieże czołgowe różnych typów. Zadaniem taktycznym obiektu było zwalczanie siły żywej nieprzyjaciela oraz lekkich wozów bojowych. Bardzo szeroko stosowano wieże czołgów czechosłowackich oznaczonych przez Niemców symbolami „PzKpfw 35(t)” i „PzKpfw 38(t)”, uzbrojonych w działa kalibru 37 mm. Na linii „b-1 Stellung” bardzo często stosowano wieże z czołgów niemieckich oznaczonych symbolem „PzKpfw II". W wielu przypadkach wieże modyfikowano poprzez wymianę armaty 20 mm na armatę kalibru 37 mm. Wieżę mocowano do stalowej płyty pancernej osadzonej w płycie stropowej wokół otworu bojowego. Wielkość blachy oraz średnica otworu bojowego w stropie zależna była od rodzaju zastosowanej wieży czołgowej. Podstawowe parametry techniczne obiektu:
- ilość pomieszczeń: 2,
- klasa odporności: „D”, grubość ścian zewnętrznych: 40 cm,
- wymiary zewnętrzne: długość - 4,70 m, szerokość - 2,70 m i wysokość - 2,60 m,
- ilość betonu: 16 m3,
- ilość stali zbrojeniowej: 1000/1200 kg,
- ilość stali profilowej: 250 kg,
- załoga: 3/4 ludzi.
Źródło: Sykosz Waldemar, Śląski Rocznik Forteczny, tom V, Pro Fortalicium, Bytom 2014
Pośpiesznie budowane w 1944 roku fortyfikacje, w skład których wchodziły polowe, liniowe pozycje obrony stałej, miały za zadanie powstrzymywać kolejne uderzenia Armii Czerwonej. Nazwano je „łamaczami fal”. W ich skład wchodziła również pozycja fortyfikacji polowych oznaczonych jako „b-1 Stellung”. Charakteryzowała się ona zastosowaniem standardowych, typowych, betonowych, polowych obiektów fortyfikacyjnych. Zastosowano praktycznie pięć różnych typów obiektów, w tym trzy lekkie („Kochbunkier”, R-58c i R-67) oraz dwa ciężkie (R-668 i R-701).
Punkt oporu "Hucisko-Jęderki" został zlokalizowany na terenie dwóch niewielkich wiosek Hucisko i Jęderki. Składa się z dwóch części. Pozycja zasadnicza jest położona w miejscowościach Hucisko i Jęderki, a pozycja przesłaniania położona jest na stoku góry Zborów, nad przysiółkiem Kajetanówka, opisana dalej jako osobny punkt oporu „Kajetanówka”. Na pozycji zasadniczej znajduje się dwanaście obiektów, w tym jeden R-67, dwa R-58c i dziewięć „Kochbunkrów”. W skład pozycji przesłaniania, położonej nad przysiółkiem Kajetanówka, wchodzą cztery obiekty: trzy R-58c i jeden „Kochbunkier". Pomiędzy pozycją zasadniczą a pozycją przesłaniania znajdują się cztery „Kochbunkry".
Zadaniem taktycznym tego punktu oporu była obrona doliny położonej pomiędzy dwoma dużymi wzgórzami. Od północy to są Skały Mirowskie z dużym pasmem ostańców wapiennych oraz dwoma zamkami (w Mirowie i w Bobolicach), a od strony południowej są to Skały Rzędkowickie i Skały Kroczyckie. Wzgórza praktycznie uniemożliwiały poruszanie się oddziałom nieprzyjaciela. W rejonie ogromnego ośrodka wypoczynkowego „Orle Gniazdo” zachowały się okopy i transzeje oraz „Kochbunkry". Odtworzono tam bierny, drewniany schron załogi oraz ustawiono tablice kierunkowe i informacyjne.
Źródło: Sykosz Waldemar, Śląski Rocznik Forteczny, tom V, Pro Fortalicium, Bytom 2014
- Sykosz Waldemar, Śląski Rocznik Forteczny, tom V, Pro Fortalicium, Bytom 2014