Leśny kościół ewangelicki w Jaworzu
155/28
Miejsce to zlokalizowano na stromym stoku Wysokiego, pomiędzy Kopanym a Borowiną. Jednak niektórzy jaworzanie wiedzieli o jego istnieniu dzięki ustnym informacjom przekazywanym z pokolenia na pokolenie. Za sprawą Towarzystwa Miłośników Jaworza przeszukano przypuszczalny teren „leśnego kościoła”. Po oczyszczeniu terenu odsłonięty został amfiteatr o 13 stopniach wyłożonych kamieniami, w którym mogło pomieścić się 500 osób. Do miejsca tego wytyczono dwa szlaki turystyczne, jeden od ul. Panoramicznej, drugi doliną potoku Szeroki. Ponad ostatnim stopniem umieszczono tablicę informacyjną. Na terenie „Spowiedziska” odbywa się 15 sierpnia Nabożeństwo ewangelickie. Obecna oficjalna nazwa tego miejsca to „Uroczysko kultowe”, budząca skojarzenia dalekie od celu jakiemu w przeszłości służyło. W 2007 wójt Jaworza zobowiązał się podjąć starania o zmianę tej nazwy.
Źródło: wikipedia.pl
„Leśne kościoły” ewangelickie – miejsca odludnie położone w beskidzkich lasach, zwłaszcza w Beskidzie Śląskim, gdzie w okresie kontrreformacji (w latach około 1654–1709) ewangelicy ze Śląska Cieszyńskiego potajemnie odprawiali nabożeństwa.
W 1654 roku tzw. komisja religijna z polecenia cesarza Ferdynanda III odebrała ewangelikom Śląska Cieszyńskiego wszystkie kościoły. Miejscowa ludność ewangelicka mając jeszcze w pamięci niedawno zakończoną wojnę 30-letnią w obawie przed represjami nie stawiała oporu.
Miejscowi ewangelicy nie mogąc gromadzić się w kościołach korzystali z posługi wędrownych kaznodziejów, którzy na te tereny potajemnie przybywali głównie z Górnych Węgier, ale też i z Dolnego Śląska czy z Królestwa Polskiego. Nabożeństwa odprawiano na odludnych miejscach, głównie w górach. Było tych miejsc wiele, często zmieniano je dla uniknięcia represji. Do naszych czasów dzięki ustnym przekazom zachowała się pamięć o dziewięciu takich miejscach, znajdujących się w górach, w Beskidzie Śląskim. W jego polskiej części znajduje się ich sześć, po stronie czeskiej trzy.
Źródło: wikipedia.pl
