Kościół pw. św. Mikołaja w Kidowie
A/199/06 z 09.10.2006
Kościół pw. św. Mikołaja w Kidowie jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która położona jest na terenie dekanatu żarnowieckiego należącego do diecezji kieleckiej.
Jednonawowa świątynia w stylu barokowym jest kościołem murowanym, z kamienia i cegły, potynkowanym. Powstała w I poł. XVIII w. z fundacji Marii Józefy z Wesslów Sobieskiej w miejscu poprzedniego kościoła, fundowanego jeszcze w XV w. lub nawet wcześniej. Centralne miejsce obiektu zajmuje ołtarz główny z obrazem Matki Boskiej Śnieżnej i patrona parafii – św. Mikołaja na zasuwie, a także rzeźbami świętych: Piotra i Pawła. Wystrój wnętrz reprezentuje bogaty styl barokowy, jest więc pełen złoceń, ozdób, przykładów pięknych malowideł i rzeźb. W lewym ołtarzu głównym znajduje się cenny krucyfiks, a prawy zdobiony jest obrazem św. Kazimierza z Lelowa.
Kościół otoczony został murem z kamienia. W jego pobliżu znajduje się cmentarz parafialny, który – podobnie jak sama świątynia, z uwagi na swoją dużą wartość historyczną, kulturową i architektoniczną – został wpisany do wojewódzkiego rejestru zabytków.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Pierwsza wzmianka źródłowa o parafii i kościele jest zamieszczona w wykazach świętopietrza z lat 1326–1327. Jednak pierwotny kościół, pw. Wszystkich Świętych, pojawił się w dokumentach dopiero w 1440 r. Wiadomo, że była to świątynia murowana. Istnieje przypuszczenie, iż jej konsekracja odbyła się w 1453 r., a dokonał jej ks. biskup Zbigniew Oleśnicki. Dziedzicem wsi był wówczas Jan Granowski-Pilecki, herbu Leliwa. Pleban posiadał własne pola i łąki oraz dziesięcinę z Wilkowa w parafii Irządze.
Obecny kościół został ufundowany w 1735 r. przez Marię Józefę z Wesslów Sobieską i był również poświęcony Wszystkim Świętym, odpust jednak odbywał się w nim już wówczas na św. Mikołaja.
W 1839 r. do świątyni dobudowana został kaplica św. Franciszka, w 1881 r. kościół został przebudowany. Przedłużono wówczas jego nawę. Po tych pracach, w dniu 8 września 1891 r. miała miejsca uroczysta konsekracja kościoła, a dokonał jej ks. biskup Tomasz Kuliński. Prawdopodobnie wówczas zmieniono wezwanie świątyni z pierwotnego Wszystkich Świętych na św. Mikołaja. W 1938 r. przekształceniu uległo wnętrze kościoła. W późniejszych latach wykonywane w nim były niezbędne prace remontowe i renowacyjne, w tym bezpośrednio po zakończeniu II wojny światowej w związku ze spowodowanymi działaniami wojennymi zniszczeniami.
Patronujący kościołowi św. Mikołaj urodził się w Mirze na terenie dzisiejszej Turcji. Zasłynął jako cudotwórca, ratując żeglarzy i miasto od głodu. Na świat przyszedł jako długo oczekiwane dziecko. Po rodzicach odziedziczył duży majątek, który jednak zdecydował się przekazać w całości biednym. Wyróżniał się pobożnością i miłosierdziem. Mieszkańcy Miry wybrali go na swojego biskupa. Po życiu gorliwym i pełnym dobrych czynów, zmarł w połowie IV w., spontanicznie czczony przez wiernych. Św. Mikołaj zmarł ze starości. Jego ciało, które zaczęło wydzielać leczniczą mirrę, pochowano w Mirze Licyjskiej. Gdy Mirę opanowali Arabowie, kupcom włoskim udało się w 1807 r. zabrać jego relikwie i przewieźć do Bari w południowych Włoszech, gdzie znajdują się do dnia dzisiejszego w specjalnie zbudowanym ku jego czci soborze. Pomimo niewielu wiadomości na temat życia Świętego, jego postać jest jedną z najbardziej barwnych w hagiografii. Do dziś utrzymuje się zwyczaj składania podarunków w formie niespodzianki, choć obecnie zwyczaj ten jest często łączony z baśniową postacią Świętego Mikołaja. Na koniec warto dodać, iż św. Mikołaj jest czczony nie tylko w kościele zachodnim, ale i wschodnim, gdzie ze względu na przypisywane mu liczne cuda nazwany jest „Cudotwórcą”.
Źródło: peuk.fiiz.pl
