Polana Biały Potok
Polana Biały Potok to rozległa polana u północnego podnóża polskich Tatr, u wylotu Doliny Lejowej. Znajduje się w mezoregionie geograficznym zwanym Rowem Podtatrzańskim, a dokładniej w jego części zwanej Rowem Kościeliskim. Dawny ośrodek pasterski. Wiosną na polanie obficie zakwitają krokusy, a jesienią zimowit jesienny.
Polana położona jest na wysokości 890-920 m n.p.m.. Jej północno-wschodnim skrajem biegnie szosa (droga nr 958) z Zakopanego do Czarnego Dunajca przez Kościelisko (Kiry) i Chochołów. Od północnego zachodu ogranicza ją pas lasu biegnący wzdłuż drogi z Doliny Chochołowskiej. Od południa przylega do granicy Tatrzańskiego Parku Narodowego. Składa się z dwóch części, oddzielonych od siebie Lejowym Potokiem i pasem zadrzewień wzdłuż niego. Część zachodnia to łąka kośna, znajdują się na niej tylko dwa szałasy pasterskie. Część wschodnia jest wypasana i znajdują się na niej liczne szałasy.
W górnej części polany, przy Lejowym Potoku, znajduje się skała zwana Między Ściany i wejście do Doliny Lejowej. Od południowej strony wznoszą się ponad polaną: Przednia Kopka, Pośrednia Kopka i Cisowa Turnia.
Źródło: wikipedia.pl
Najstarsze dokumenty, wymieniające tę polanę jako pastwisko, pochodzą z XVI w. W XVII w. na polanie wypasali mieszkańcy wsi Podczerwone, później polanę wykupił Antoni Szaflarski z Czarnego Dunajca. W 2003 r. gazdował tutaj mieszkaniec wsi Dzianisz.
Polana jest własnością prywatną i leży poza obszarem TPN. Obecnie, poza zabudowaniami związanymi z pasterskim wykorzystaniem polany, przy jej skraju wschodnim znajduje się zajazd „Józef” (noclegi z wyżywieniem, bar). W sezonie zimowym w południowo-wschodniej części polany jest czynny wyciąg narciarski (bardzo łatwy, dla początkujących narciarzy).
Źródło: wikipedia.pl
Polana Biały Potok obejmuje bardzo zróżnicowaną paletę zespołów roślinnych. Można tu wyróżnić prawie pełny wachlarz zachodniokarpackich łąk i torfowisk, od żyznej młaki kozłkowo-turzycowej przez łąkę ostrożeniową do bogatej w gatunki łąki z mieczykiem dachówkowatym i krokusem. Reprezentowany jest również, zwłaszcza w części zachodniej, cały ciąg ubogich muraw i młak oraz dolinkowe i kępkowe zespoły torfowiska wysokiego. Poza tym na polanie występują również różne zespoły ziołoroślowe, a wzdłuż potoku i w części zachodniej także zbiorowiska leśne i zaroślowe.
Na stosunkowo niewielkiej powierzchni polany można zaobserwować duże bogactwo gatunków roślin. Szczególnie bogato reprezentowane są turzyce, których stwierdzono tu aż 20 gatunków. Znajdziemy wśród nich tak rzadkie w skali Karpat gatunki jak turzyca darniowa, turzyca bagienna, turzyca tunikowa, turzyca skąpokwiatowa, turzyca pchla, turzyca nitkowata, turzyca dwupienna czy turzyca Davalla. Stwierdzono tu również występowanie wielu innych rzadkich w Karpatach gatunków roślin, jak nerecznica grzebieniasta, siedmiopalecznik błotny, rosiczka długolistna, języczka syberyjska, czermień błotna, żurawina drobnoowocowa czy występujący w niewielkich oczkach i ciekach wodnych pływacz drobny. Rośnie tu również wiele innych gatunków rzadkich i chronionych, a wśród nich m.in. tojad mocny, tojad dzióbaty, ciemiężyca zielona, goryczuszka wczesna i orzęsiona, niebielistka trwała, wspomniane mieczyk dachówkowaty, szafran spiski, zimowit jesienny oraz szereg gatunków storczykowatych, jak podkolan biały, kukułka Fuchsa, kukułka szerokolistna, kukułka plamista, gółka długoostrogowa i listera jajowata.
Zagrożeniem dla unikatowego środowiska przyrodniczego polany będzie zaprzestanie dotychczasowego, kośno-pasterskiego jej użytkowania, a także podjęcie zagospodarowania polany poprzez intensyfikację gospodarki łąkarskiej (dosiewanie obcych gatunków traw), czynione próby zabudowy oraz nasadzenia drzew iglastych. Warunkiem podstawowym dla zachowania równowagi ekologicznej całego kompleksu jest zwłaszcza utrzymanie w obrębie polany istniejącego tam reżimu wodnego.
Źródło: wikipedia.pl
Szlaki turystyczne przebiegające przez Polanę Biały Potok:
- szlak turystyczny zielony – obrzeżem lasu w górnej części polany biegnie oznakowany zielono odcinek z Doliny Kościeliskiej na Siwą Polanę u wylotu Doliny Chochołowskiej, będący przedłużeniem Drogi pod Reglami.
- Czas przejścia z Kir do wylotu Doliny Lejowej: 25 min w obie strony
- Czas przejścia od wylotu Doliny Lejowej na Siwą Polanę: 25 min w obie strony
- szlak turystyczny żółty – na południowym krańcu polany, u wylotu Doliny Lejowej, rozpoczyna się żółty szlak, prowadzący jej dnem na Niżnią Kominiarską Polanę. Czas przejścia: 1:10 h, ↓ 55 min
Źródło: wikipedia.pl
