Dawne Schronisko Braci Albertynów w Krakowie
Budynek "a" przy ul. Krakowskiej 43 to kamienica wzniesiona około roku 1838. Jest skromnym jednopiętrowym domem o 4 - osiowej fasadzie klasycystycznej. W budynku przy ulicy Krakowkiej 43 od samego początku mieścił się klasztor Braci Albertynów. Do dziś dnia ten budynek pozostaje własnością urzędu miasta Krakowa z pozwoleniem na użytkowanie przez Braci. W czasach komunistycznych w tej kamienicy mieściły się biura DPS-u a na piętrze zorganizowano hotel robotniczy, w którym mieszkali bracia będący jednocześnie pracownikami DPS-u. Po przemianach ustrojowych całość budynku powróciła do rąk Braci. W dniu dzisiejszym w budynku tym mieści się klauzura klasztorna oraz kuria domu generalnego. W pomieszczeniach na parterze oprócz Gabinetu Lekarskiego mieści się galeria muzealna poświęcona sztuce Brata Alberta. Jest to też miejsce gdzie 25 grudnia 1916 roku zmarł Św. Brat Albert.
Źródło: albertyniprzytulisko.pl
W swoim testamencie brat Albert nakazał braciom iść zawsze tam gdzie warunki są najcięższe i gdzie nikt nie służy ludziom opuszczonym. Mają bracia zawsze wierzyć w człowieka i w dobro tkwiące głęboko w nim: „[…] które można wyzwolić dobrym słowem czy też miłosiernym znakiem, jak choćby miską strawy”
Przytulisko jest placówką całodobową, w której osoby bezdomne mogą liczyć na pomoc terapeutyczną, socjalną, medyczną, pielęgniarską, odzieżową, żywnościową oraz duchową. Mieszkańcy mają zapewnione trzy posiłki dziennie oraz możliwość kąpieli i wyprania swoich rzeczy. Przytulisko posiada miejsca dla 80 bezdomnych mężczyzn. Ponadto na miejscu działa gabinet lekarski, w którym dwa razy w tygodniu dyżurują lekarze interniści...
Dwa razy w tygodniu spotyka się tu grupa Anonimowych Alkoholików. Dwa razy dziennie o godzinie 9:00 i 16:00 wydawany jest chleb przychodzącym na furtę ubogim. Ubodzy zgłaszający się do furty klasztoru mogą otrzymać pomoc w postaci ubrań, żywności oraz pomocy pielęgniarskiej.
W pracę w Przytulisku zaangażowanych jest 9 braci (w tym 1 felczer,1 pielęgniarz, 1 psycholog, kierowca, księgowy), 2 lekarzy internistów, 1 kapłan. Wszyscy pełnią swoją posługę jako wolontariusze nie pobierając z tytułu swojej pracy żadnych wynagrodzeń. Zatrudniamy rónież opiekuna i kucharza.
Początki Przytuliska sięgają dnia 25 sierpnia 1888 roku kiedy brat Albert złożył śluby zakonne na ręcę kard. Albina Dunajewskiego, za styl życia przyjął Regułę III-go Zakonu św. Franciszka i rozpoczął życie wśród krakowskiej nędzy. Nie pod koroną, lecz w szarym jak ziemia habicie przywarł do Skałki naprzeciwko Wawelu dziwny człowiek, co zamknął się z krakowską nędzą w nędznej jak ona ogrzewalni miejskiej (ks. K. Michalski). Pierwsza ogrzewalnia miejska założona przez prezydenta miasta krakowa Józefa Dietla mieściła się na ulicy Piekarskiej na krakowskim Kazimierzu. Ksiądz Czesław Lewandowski tak opisuje warunki w niej panujące: Zniszczona budowla, bez ogrodzenia, w której wnętrzu była tylko jedna wielka, zaniedbana sala, bez podłogi, za to pełna śmieci, błota, brudu i robactwa wszelkiego, które się roiło, jakby w mrowisku. Na tym miejscu mąk było stłoczonych do dwustu osób różnego wieku, zawodu: zdrowi z chorymi, uczciwi wraz z pijakami lub złodziejami; były i podrostki, chłopcy mali i dzieci. Pod zgniłą ścianą była jedna, czy druga ława, na której siedziały złe, mocarne jednostki, co tamże rej wodziły, pijąc i w karty grając, pod ławami leżeli zaś starcy i chorzy, którzy prawie dogorywając z jękiem i płaczem na próżno o pomoc wołali. Przez całą salę przechodziła rura z sąsiedniego małego przedsionka, gdzie stał piec, w którym stróż miejski miał obowiązek w razie zimna raz na dzień napalić. Pod tą rurą kłębiły się ciała uliczników krakowskich i dzieci, ze stosów zaś mokrego ubrania, sypało się, jak pył, różne robactwo na śpiących chłopców. Brat Albert szybko podjął starania na rzecz poprawy warunków bytowych w ogrzewalni czego owocem była podpisana 1 listopada 1888 roku umowa z magistratem miasta Krakowa, na której mocy oddano ogrzewalnię miejską w zarząd bratu Albertowi.
Źródło: albertyniprzytulisko.pl
