Klasztor bernardynów w Krakowie

Kościół i klasztor w Krakowie u stóp Wawelu powstał w r.1453 dzięki fundacji biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego i poparciu króla Kazimierza Jagiellończyka. Na zaistnienie tego faktu wpłynęła obecność w Krakowie św. Jana Kapistrana (+1456), włoskiego kaznodziei i misjonarza, który z upoważnienia papieża i na zaproszenie króla polskiego, wygłaszał płomienne kazania nawołujące wiernych do pokuty i do zreformowania życia religijnego. Janowi udało się zachęcić wielu ludzi związanych z Akademią Krakowską do życia w zakonie opartym na regule św. Franciszka z Asyżu. Jego obecność w Krakowie zapoczątkowała w naszym kraju wspólnotę braci mniejszych de observantia. Braci należących do tej wspólnoty nazywano w Polsce bernardynami (od imienia patrona ich kościoła – św. Bernardyna ze Sieny). W konwencie krakowskim żyło wielu wybitnych zakonników, uczonych i cieszących się opinią świętości.

Źródło: krakow.bernardyni.pl