Dwór "Łowczego" w Krakowie

Dwór Łowczego, zwany w przeszłości także Pańską Karczmą, wyróżniał się w lokalnej panoramie. Nazwa wiąże się z niepotwierdzoną tradycją, według której budynek był siedzibą królewskiego łowczego. W źródłach pojawia się jako „pałac”, „dwór folwarczny norbertanek” i „kamienica na gruncie klasztornym”. Dwór został zbudowany w latach 1644-1646 przez D. i K. Kasprzyckich, na mocy przywileju danego im przez zwierzynieckie norbertanki. W budynku scalono dwa wcześniejsze obiekty, stanowiące pierwotnie własność Herburtów i Ligęzów, wykupioną przez Norbertanki. W latach 60. XVII w. dwór został rozbudowany przez F. Bieńczyckiego (zachowana data 1664). Posesja przechodziła zmienne koleje własnościowe, należąc do Niewiarowskich, Mieleckich i Miklaszewskich. W połowie XVIII w. właścicielem dworu był krakowski jurysta Franciszek Miklaszewski, po którym dwór - w 1760 - ponownie przejęły norbertanki (był to efekt starań przedsiębiorczej ksieni Petroneli Poniatowskiej). W 1777 w pałacu stacjonowali oficerowie rosyjscy, a w 1794 wojsko pruskie. Budynek remontowano w latach 70. XVIII w. oraz na początku XIX w. (w latach 1801-1802, na polecenie ksieni Węgrowskiej). Kolejne prace wykonano w połowie XIX w. oraz po roku 1906. W XIX w. mieściła się tu karczma, a na początku XX w. urządzono w budynku fabrykę „wódek słodzonych”. W 1914 zabudowania folwarczne padły ofiarą pożaru. Od 1922 działała w Dworze Łowczego fabryka odczynników chemicznych. W latach 1931-1933 norbertanki przekazały budynek parafii Najświętszego Salwatora na Zwierzyńcu. W 1982 parafia wydzierżawiła dwór wydawnictwu Znak, które przeprowadziło generalny remont (poprzedzony wnikliwymi badaniami konserwatorskimi).

Źródło: zaytek.pl